Οι ΝύΧτεΣ τΟυ ΔυτιΚού ΝείΛου

Λίγο μετά την έναρξη της επιδημίας άρχισαν να εμφανίζονται τα πρώτα ανεξήγητα φαινόμενα: Μπανανιές και χουρμαδιές ξεφύτρωναν από το πουθενά σε πάρκα και πλατείες. Τα καχεκτικά δέντρα των λερών πεζοδρομίων φούντωναν απότομα και μεταλάσσονταν σε τεράστιες φοινικιές. Στην ημιέρημη πόλη, που λίγες μέρες πριν μύριζε ψοφίμι κι απελπισία, ευώδιαζαν τώρα απ' όλες τις μεριές γιασεμιά, αρωματικοί ναργιλέδες κι εξωτικά μπαχαρικά. Τα λιγοστά έτσι κι αλλιώς αυτοκίνητα εξαφανίστηκαν, και καμήλες άρχισαν να παρελαύνουν στους διακεκαυμένους δρόμους, όπου η άσφαλτος είχε μυστηριωδώς μετατραπεί σε παχιά, βελούδινη άμμο.

Οι εναπομείναντες κάτοικοι, όσοι δεν είχαν μπορέσει να φύγουν δηλαδή, παραξενεύτηκαν στην αρχή, γρήγορα όμως συνήθισαν τη νέα πραγματικότητα: παραδομένοι από καιρό στη Μοίρα, δεν έλπιζαν πιά τίποτα, έτσι κι αλλιώς. Παρά τις φιλότιμες προσπάθειες των εφημερευόντων δημοσιογράφων λοιπόν, όχι μόνο δεν πανικοβλήθηκαν, αλλά αδιαφόρησαν πλήρως για τη Νόσο -πού να τα βάζεις τώρα με εξωτικούς θανατηφόρους Ιούς, το είχαν ξαναδεί πολλές φορές το έργο, πόσο μάλλον που τα συμπτώματα του συγκεκριμένου δεν έμοιαζαν –τελικά- καθόλου άσχημα.

Κι έτσι συνήθισαν να μην κυκλοφορούν καθόλου τις ημέρες του Πυρετού, και να ξετρυπώνουν από τα σπίτια τους τα δειλινά, φορώντας άνετες και δροσερές κελεμπίες, για να περπατήσουν στα φοινικοδάση των στενών και των λεωφόρων, να ψωνίσουν ευωδιαστά φρούτα από τα σουκ με τα πολύχρωμα λαμπιόνια, που είχαν αντικαταστήσει τα χλιδάτα εμπορικά κέντρα και τους θορυβώδεις εμπορικούς δρόμους, να μασουλήσουν υπόγλυκα ξυλοκέρατα και χουρμάδες, να πιούν ένα δυνατό αράκ με την παρέα τους, να καπνίσουν το ναργιλέ τους, ακούγοντας τα νέυ και τα γιουκαλίλι που έπαιζαν σε κάθε γωνιά, να τραγουδήσουν όλοι μαζί αργόσυρτα, ηδυπαθή τραγούδια.

Όλα αυτά τα θαυμαστά κράτησαν μέχρι που επέστρεψαν ομαδικά τα καραβάνια με τους εκδρομείς του Δεκαπενταύγουστου, όταν όλα ξανάγιναν ξαφνικά– ως δια μαγείας - όπως πριν. Ως την Έκθεση, ο Ιός του Δυτικού Νείλου δεν ήταν πια παρά μια αχνή, μακρινή ανάμνηση.

Μέχρι που κάποιοι έλεγαν πως δεν υπήρξε ποτέ