ΑγαπηΜένη μου

Είμαστε όνειρα κι ονειρευόμαστε ανθρώπους; Είμαστε άνθρωποι κι ονειρευόμαστε θεούς; Είμαστε θεοί κι ονειρευόμαστε τη λήθη;

Κάποτε νόμιζα πως ήξερα. Τώρα έμαθα πιά πως δεν ξέρω, έμαθα  και να μην θέλω να μάθω. Ξέρω μόνο πως, την ύστατη ώρα, αν κάποιαν φώναζα "αγάπη μου", αν όλη μου η ζωή περνούσε από μπροστά μου σαν ταινία, όπως λένε, για τελευταία φορά, πρωταγωνίστρια θα ήσουν εσύ.

Τώρα είναι Αύγουστος. Ένας Αύγουστος ζεστός, υγρός, μοναχικός- ανυπόφορος. Μα έζησα και χειμώνες, πρόλαβα, και το ξέρω: είναι τόση η ζέστη όση κα το κρύο. Είναι τόση η αγάπη όση και ο πόνος. Είναι τόσος ο Έρωτας

όσος και ο Χρόνος

.