ΚαταιΓίΔα

Βγήκα στη βροχή

μύρισα το χώμα

μίλησα με τη Βροντή

λούστηκα την Αστραπή

έγινα παπί

κι ευτυχισμένος

κάπου εκεί ήσουν κι εσύ

κάτω από μια σκεπή

ήσουν, λέει, γυμνός πολύ

κρύωνες, λέει, πολύ

κι έπεφτες στα γόνατα

κι έγλυφες τον Κεραυνό

μήπως και σε λυπηθεί

(αχ, χαρίστηκαν ποτέ

σε κανένα οι Κεραυνοί;)

.................

κι ακόμα τρέμεις, στεγνός

και φοβισμένος

.