ΑΠΟΧΑΙΡΕΤΙΣΜόΣ Στο ΚΑΛΟΚΑίΡΙ

.

Μεσάνυχτα χτες σε μιαν ονειρική Ομηρική παραλία, λουσμένη στο φεγαροφώς, κάπου στη (χερσό)νησο Κολοκύθα της Σπιναλόγκας (Ελούντα). Απέναντι μου ο κορμός της Κρήτης. ενδιάμεσα η θάλασσα γεμάτη λιωμένο φεγγαρασήμι, σχεδόν λεία, μ’ ένα υπόκωφο κύμα που σκάει ρυθμικά στη βοτσαλωτή ακτή και στα γύρω βράχια.

Αρόδου παραδέρνει φωτισμένο ένα εμπορικό. Το κινητό παίζει Luz De Luna, κι εγώ, καθισμένος σ’ ένα βραχάκι, αποχαιρετώ το καλοκαίρι που αύριο φεύγω. Αλλού…

Είχε απ' όλα αυτό το καλοκαίρι. Κύκλους που - επιτέλους- έκλεισαν. Άλλους που άνοιξαν. Ταξίδια σε νέους ανθρώπους. Ταξίδια στο παρελθόν. Ταξίδια σε νέα μέρη. Επιστροφή σε αγαπημένα παλιά. Καταδύσεις. Ποδηλασία στη φύση. Και φυσικά, κολύμπι, ατέλειωτες ώρες κολύμπι! Από την Οινόη του Πόντου ως τη Νήσο Χρυσή του Λιβυκού, με θέα εξωγήινα υποβρύχια τοπία, χταπόδια, κοχύλια, θαλασσοσπηλιές, υφάλους, νησιά, με αμείωτο ενδιαφέρον, ως το τελευταίο κολύμπι, σήμερα το πρωί, απέναντι από τη μυθική Σπιναλόγκα!


Ποιές καλύτερες συνθήκες θα μπορούσα να ζητήσω για τον αποχαιρετισμό μας, Καλοκαίρι; Πώς να τολμήσω να ελπίσω να γυρίσω πίσω;


Καλή αντάμωση!

.