ΤηΝ ώΡΑ ΠΟΥ ΠΕΤΟύΣΕ, ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΠΟίΗΣΕ ΞΑΦΝΙΚά ΠωΣ ΔεΝ ΕίΧΕ ΦΤΕΡά
.
Στο θέατρο, λέει, αν δεις πιστόλι στην πρώτη πράξη, στη δεύτερη πράξη θα δεις φόνο.
Έτσι και στη ζωή: αν δεις έρωτα, χαρά, ευτυχία στην πρώτη πράξη,
στη δεύτερη πράξη θα δεις πόνο.
Όμως "από τον καιρό του Κάιν είναι γνωστό πως η τιμωρία δεν είναι αποτελεσματική σαν αποτρεπτικός παράγοντας" (1).
Όμως "από τον καιρό του Κάιν είναι γνωστό πως η τιμωρία δεν είναι αποτελεσματική σαν αποτρεπτικός παράγοντας" (1).
Τουτ΄ εστίν, θα πετάξεις, δε γίνεται αλλιώς. Χωρίς φτερά. Όχι για πάρα πολύ. Μετά; Ή τσακίζεσαι απλώς, ή σαλτάρεις κατά, ή αγιάζεις μετά. Σε κάθε περίπτωση, μη γελιέσαι, πέφτεις. Βγάλε συμπέρασμα, και κανόνισε την πορεία σου.
Έλα, ησύχασε. Μη βασανίζεσαι. Δεν αποφασίζεις εσύ για όλ' αυτά. Δε φταις.
Άλλωστε, μην το ξεχνάς, "από την ώρα που γεννιόμαστε αρχίζουμε να πεθαίνουμε" (2). Γεννήθηκες, υποθέτω. Άρα; Σωστάαααα.... Θα πεθάνεις. Αλλά πρώτα, θα πετάξεις. Ναι, χωρίς φτερά.
Είναι κι αυτό μια παρηγοριά.
23/1/2009
(1) Κριστόφ Κισλόφσκι, "Ο Δεκάλογος"
(2) Λουίτζι Πιραντέλλο, "Ερρίκος ο τέταρτος"
3 σχόλια:
αν μεταξυ όλων των άλλων πετουσε ο άνθρωπος, τότε ο κόσμος θα ήταν αλλιώς. Σωστό κι αυτό: από την ωρα που γεννιόμαστε αρχίζουμε να πεθαίνουμε...ενα ενα τα κυτταρα κουράζονται και φθίνουν μεχρι να φθίνει το ειναι μας....Ωραία η βροχή....
Και χωρίς τα φτερά δεν φοβάμαι
το γαλάζιο ζεστή αγκαλιά
στα ψηλά τα βουνά να κοιμάμαι
στο Αιγαίο να δίνω φιλιά.
Kατι λέμε εκει σε μενα με την φον ανεπιδοτιξ...σεις που ειστε?
Δημοσίευση σχολίου