18 Ιαν 2009

Η ΜΑΡίΑ ΝΕΦέΛΗ ΛέΕΙ: Η ΑΛήΘΕΙΑ έΧΕΙ ΑΝάΓΚΗ ΑΠό τΟ ΑίΜΑ ΣΟΥ

.

Ας αφήσουμε λοιπόν τ' αστεία:
ένα φίδι κι ας μην έφταιξε - θα το εξοντώσεις.

Τέτοια η δικαιοσύνη μας!

Έχει τη μέση της και η άκρη-άκρη.

...

η αλήθεια. -έτσι δε λένε;- είναι οδυνηρή
κι έχει ανάγκη, να ξέρεις, απ' το αίμα σου
έχει ανάγκη απ' τις λαβωματιές σου·
απ' αυτές και μόνον θα περάσει -εάν περάσει
καπότες η ζωή που μάταια έψαχνες
με το σφύριγμα του άνεμου και τα ξωτικά
και τις κόρες με τους ήλιους επάνω στα ποδήλατα...



Μπρος! Ανοίξου! Φύγε!
Δίχως ρόπαλο και δίχως σπήλαιο
μες στους εξαγριωμένους βροντόσαυρους
κοίταξε να βολευτείς μονάχος σου
να εφεύρεις μια γλώσσα ίσως τσιρίζοντας:
ί ι ι ι ι.

Τότε που θ' ακούσεις πάλι πάλι να σου τραγουδώ
να σου τραγουδώ τις νύχτες πάνω στο ξυλόφωνο:
«Μες στο δάσος πήγα ντράγκου-ντρούγκου
μ' έφαγαν τα δέντρα ντρούγκου-ντρου
μ' έκαναν κομμάτια, ντράγκου-ντρούγκου
μ' έριξαν στα όρνια ντρούγκου-ντρου».


Ο Νόμος που είμαι δεν θα με υποτάξει.



....

2 σχόλια:

melen είπε...

..και το βράδυ όπου κυλιέμαι
στα γρασίδια καθενού
λες και κονταροχτυπιέμαι
ντρουγκου-ντρούγκου-ντρού

Mόνη της η σταγόνα σθεναρή πάνω απ΄τα βάραθρα
Καληνύχτα :)

Ανώνυμος είπε...

με τη μαρία νεφέλη κάνω φανταστικούς διαλόγους με την μία της απώλειας. ρίχνω τα δίχτυα μου να πιάσω το σφυγμό της

Γιάννης