Γιατί γατάκι μου η ανθρώπινη ζωή δεν έχει καμιά αξία πια, μπροστά στα όποια συμφέροντα, ακόμα και ασήμαντα. Για να είμαι ειλικρινής, δεν ξέρω αν ποτέ είχε αξία για τέτοιους "ανθρώπους" και σε τί ποσοστά... Είναι πάντως τρομαχτική εντελώς, η απάθεια μπροστά στο χυμένο αίμα όχι μόνο των θυτών, αλλά και των θεατών από τον στολισμένο καναπέ τους τέτοιων γεγονότων. Μηδέ ημών εξαιρουμένων, όπου ναι μεν πονάμε, αλλά νιώθουμε και αδύναμοι στο να κάνουμε κάτι. Έχει πορεία διαμαρτυρίας απόψε εδώ... Πόσοι θα πάμε;
Γνωστός και ως Μαύρος Γάτος,είμαι ένα δίποδο θηλαστικό (ζώ)ον. Πρόκειμαι για μια πολύπλοκη μορφή ζωής με βάση τον άνθρακα και τις ενώσεις του: αποτελούμαι κατά τρία τέταρτα από μια υγρή χημική ένωση που την ονομάζω νερό. Κατάγομαι απ'τον πίθηκο,ή τέλος πάντων από κάτι που έμοιαζε με πίθηκο. Ακόμα πιο πίσω στο γενεαλογικό μου δέντρο, κατάγομαι από μικρόβια, που είτε δημιουργήθηκαν από τύχη σε μια αρχέγονη θαλάσσια σούπα,είτε ήρθαν πάνω σε κάποιον βράχο χαμένο στο διάστημα και ρίζωσαν στην σφαιρική μάζα από βράχους και μέταλλα,καλυμμένη στο μεγαλύτερο της μέρος από νερό, που κρέμεται από το τίποτα μέσα στο κενό, και που την ονομάζω πλανήτη-μου, και πιο συγκεκριμένα Γη. Σαν άτομο, προήλθα από την ένωση δύο συγκεκριμένων μισών κυττάρων πριν από περίπου 39 περιστροφές του πλανήτη-μου γύρω από μιά γιγάντια σε σχέση μ’εμένα και τη Γη διάπυρη φωτεινή σφαίρα, που την λέω Ήλιο. Το είδος μου ονομάστηκε από τους προγόνους μου Άνθρωπος,γιατί ΑΝΩ ΘΡΩΣΚΩ, "κοιτάω ψηλά", και μπορώ να παρατηρώ και να ερμηνεύω τον Κόσμο. Κυρίως όμως διαφέρω από τα άλλα ζώα γιατί έχω πλήρη συναίσθηση του εαυτού μου σαν ξεχωριστό άτομο,και συνείδηση της θνητότητάς μου...
5 σχόλια:
Νομιζω ότι το ματωσαμε κι αυτό. Τα καταφέραμε δηλαδή...φιλια
Ένα έτος αιματηρό σε εθνικό και διεθνές επίπεδο... Ένα έτος φεύγει με πυροβολισμούς και βομβαρδισμούς.
Γιατί γατάκι μου η ανθρώπινη ζωή δεν έχει καμιά αξία πια, μπροστά στα όποια συμφέροντα, ακόμα και ασήμαντα. Για να είμαι ειλικρινής, δεν ξέρω αν ποτέ είχε αξία για τέτοιους "ανθρώπους" και σε τί ποσοστά... Είναι πάντως τρομαχτική εντελώς, η απάθεια μπροστά στο χυμένο αίμα όχι μόνο των θυτών, αλλά και των θεατών από τον στολισμένο καναπέ τους τέτοιων γεγονότων. Μηδέ ημών εξαιρουμένων, όπου ναι μεν πονάμε, αλλά νιώθουμε και αδύναμοι στο να κάνουμε κάτι. Έχει πορεία διαμαρτυρίας απόψε εδώ... Πόσοι θα πάμε;
Γιατί;Ποιός ξέρει..
Γειά σου Μαύρε Γάτε μου!
Τι Γάτος, Τίγρης με κάτι νυχάρες ΝΑ! με το συμπάθειο... Τίποτα δεν σου ξεφεύγει, κι όλα μια στο καρφί και μια στο πέταλο!
Κι εγώ συγκλονισμένη με όλα, και τα εδώ, και τα εκεί, σκατά Αγιες Μέρες, τι να πεις που δεν σου βγαίνει....
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ τουλάχιστον να σου πω, όσο προλαβαίνω, πριν ξεράσουμε ομαδικώς δλδ...
ΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧ
Δημοσίευση σχολίου