η ΔΟΛΟΦΟΝίΑ ENόΣ "ΓΝΩΣΤΟύ - άΓΝΩΣΤΟΎ": ΑΛέΞΗΣ, άΛΛΟΣ έΝΑΣ ΕΠΑΝΑΣΤάΤΗΣ ΑΠό Το ΨΥΧΙΚό

.

Και ξαφνικά αποκτήσαμε άλλον ένα "ήρωα", σε τούτη εδώ τη μπερδεμένη χώρα, σε τούτη εδώ την πιο μπερδεμένη μας εποχή. Και με αφορμή τη δολοφονία του κάηκε άλλη μια φορά το σύμπαν, από τους "συντρόφους" του δήθεν "αντιεξουσιαστές". Τους βίαιους εξουσιαστές με τα κράνη, τις πέτρες, τα ρόπαλα και τις μολότωφ.

Είμαι αντίθετος σε κάθε μορφή περιττής βίας. Απ' όπου κι αν προέρχεται. Μ' εξοργίζει η αστυνομική βία, που είναι δυστυχώς ανεξέλεγκτη και ατιμώρητη. Όµως κι ένα κομμάτι του λεγόμενου αντιεξουσιαστικού χώρου κουβαλάει μέσα του πολλή βία. Η πέτρα και η μολότωφ ΔEN είναι άμυνα. Είναι ΒΊΑ. Ωμή, τυφλή βία.

Δεν τον γνώριζα τον Αλέξανδρο, και σίγουρα είναι έγκλημα ο φόνος του, και χίλιες φορές σκατά στον τσαμπουκαλή ένστολο καουμπόη που τον δολοφόνησε, εν θερμώ ή εν ψυχρώ, τι σημασία. Όµως έλα που κι ο Αλέξης μοιάζει να ταιριάζει στο πρότυπο του παραμελημένου, ή καταπιεσμένου, ή κακομαθημένου πλουσιόπαιδου - ο Αλέξανδρος μπορεί να μην ήταν τίποτα απ'όλα αυτά, ή και όλα μαζί, δεν μπορώ να ξέρω για το συγκεκριμένο αδικοχαμένο παιδί. Ξέρω όμως καλά το προφίλ του έφηβου που έχει ανάγκη να επαναστατήσει και που αντί να εκδικηθεί τους πλούσιους γονείς του κολλώντας αφίσες με τόν Μαρξ, αντί να διοχετεύσει την αναβράζουσα εφηβική του τεστοστερόνη στο μπάσκετ, στο χιπ-χοπ ή στον ποδοσφαιρικό χουλιγκανισμό, αντί να την πνίξει στις ακριβές μάρκες, στην εφηβική κατάθλιψη ή στα ναρκωτικά, αντιδρά φορώντας τη στολή του "αντιεξουσιάστη". Και τα βάζει για λίγο με τους μπάτσους και με τις τράπεζες, για να γεμίσει το κενό του. Για λίγα χρόνια. Μετά;
Μετά συνήθως ακολουθούν οι σπουδές στην Αγγλία, ή σε κάποιο εγχώριο κολλέγιο, και πριν το καταλάβει κάνεις, ο τέως δήθεν αναρχικός έχει γίνει ένας πετυχημένος επιχειρηματίας, ένας ιδανικός γιάπης, ένας αξιοσέβαστος εισοδηματίας...