ΜΑΤΩΜέΝΟ
.
Βροντάς
κι αστράφτεις, σαν τις άγριες καταιγίδες
κάλυκες, αιμάτινες ρανίδες
σκορπάς
βλέμμα σκοτεινό, σαν τραγωδία
ψάχνεις αφορμή για μιάν αιτία
πονάς
πάθη και χαμένες ευκαιρίες
ναυάγια, αρχαίες τρικυμίες
βήματα σε λασπωμένο χιόνι
ό,τι τραυματίζει και σκοτώνει
ερευνάς
ν' αλλάξουν πρόσημο οι Ισημερίες
και χρώμα τα Μαγνητικά Πεδία
ζητάς
φίλα με, στο ματωμένο στόμα
τολμάς;
.
12 σχόλια:
Μακάρι μ' ένα φιλί ν' άλλαζαν πρόσημο οι Ισημερίες!
μακάρι!
χρειάζεται φαίνεται και κάτι άλλο..
την καλημέρα μου!
μα βλέμμα λαβωμένο
τις πληγές μου μετράς
να τις αποδώσεις ψάχνοντας
σε ιστορίες παλιές
το χρόνο χάνοντας.
Να κοιτάς τις δικές σου πληγές μην αγνοείς
γιατί τότε μπορεί
τις δικές μου να γιάνεις
το στόχο βρίσκοντας
Ας αλλάξουμε πρόσιμο κι ίσως ο κόσμος μας γίνει καλύτερος.
Γειάσου Γατούλι...αα,πολύ ωραίο..πολύ όμορφο...δεν ξέρω το γιατί αλλά μου άρεσαν αυτοί οι στοίχοι...αν και έχουν έναν περίεργο πόνο...σάνα κρύβουν μέσα τους μιά πολύυυ βαθιά πλυγή που στάζει αίμα φυσικά....και έχουν το κόκκινο της καρδιάς και του αίματος που μ αρέσει πολύ..και που είναι τα χρώμα του έρωτα,της αγάπης,αλλά και του πόνου για μένα....πολύ όμορφο πόστ...φιλάκια....
Το άλλαξα λίγο... ελπίζω να σάς αρέσει.
Εχουμε φτάσει σε πολλαπλά αδιέξοδα, και τραγουδάμε αμέριμνοι...
Αν δεν αλλάξουμε πρόσημο στον κόσμο μας, ξεκινώντας από τον εαυτό μας, δεν γίνεται τίποτα. Τίποτα.
Ποτέ όμως οι μεγάλες αλλαγές δεν ήταν αναίμακτες...
Ένα το χελιδόνι κι η άνοιξη ακριβή
για να γυρίσει ο ήλιος θέλει δουλειά πολλή
θέλει νεκροί χιλιάδες να 'ναι στους τροχούς
θέλει κι οι ζωντανοί να δίνουν το αίμα τους
Θε μου Πρωτομάστορα μ' έχτισες μέσα στα βουνά
Θε μου Πρωτομάστορα μ' έκλεισες μες στη θάλασσα
Πάρθηκεν από μάγους το σώμα του Μαγιού
το 'χουνε θάψει σ' ένα μνήμα του πέλαγου
σ' ένα βαθύ πηγάδι το 'χουνε κλειστό
μύρισε το σκοτάδι κι όλη η άβυσσος
Θε μου Πρωτομάστορα μέσα στις Πασχαλιές και Συ
Θε μου Πρωτομάστορα μύρισες την Ανάσταση
Μίκης Θεοδωράκης - Οδυσσέας Ελύτης (Το Άξιον Εστί)
Καλησπέρα Γάτε
υ.γ. το ποίημα που έβαλα δεν είναι ανταγωνιστικό προς το υπέροχο ποίημα που παρέθεσες εσύ, απλά προσθετικό!
Βρε μπαλονάκι, αν κατάλαβα καλά με συγκρίνεις με τον Ελύτη;;;;;
Σ:-D
όσο κι αν το άλλαξες πάλι ματωμένο κι ερωτευμένο το νοιώσαμε,πολύ,,,,,
και πάλι μας άρεσε,πολύ......
καληνύχτα κόκκινε γάτε ....
το μαύρο σου σταθερή αξία από κάτω ,
ως υπόστρωμα...
Πέταξα κι εγώ μία πέτρα. Πειράζει?
ώπα...μισό...
όχι καλέ γάτε, είπα απλά ότι μου θύμησες αυτό! Γι'αυτό λέω ότι δεν μπαίνει ανταγωνιστικά!
Δεν είναι του στυλ μου να συγκρίνω ποιητές...κάποιους επιλέγω να τους αγαπώ και δεν τους συγκρίνω μεταξύ τους.
Εκει κατατάσσεσαι και εσύ, χωρίς σύγκριση.
Και μόνο που με θεωρείς ποιητή είναι μεγάλη μου τιμή.
Σ:-)
Παρα πολύ όμορφο,
και αλιθινό, εισαι Μεγάλος δίκαιος
Καλινιχτα
Δημοσίευση σχολίου