Το ΖΩΝΤΑΝό ΣΚάΚΙ (+AUTOPLAY, "AMAXHTί")

Ως τώρα παρομοίαζα τα πιόνια του σκακιού με τα άτομα που μάς πλαισιώνουν, μας συντροφεύουν και μας στηρίζουν: Πέρα από τον αργοκίνητο αλλά πολύτιμο Βασιλιά-Εαυτό, που όταν χαθεί χάνεται και το παιχνίδι της Ζωής, το πιό πολύτιμο πιόνι είναι η ευκίνητη και φονική Βασίλισσα, η πολυμήχανη και πολυδύναμη Γυναίκα- Σύντροφος. Τριγύρω οι Γονείς, δύο από κάθε πλευρά, οι Παππούδες... τ' Αδέρφια, τα Παιδιά, οι Φίλοι...

Kατάλαβα πιά πόσο λάθος έκανα. Τα πιόνια του σκακιού δεν είναι η οικογένεια και οι φίλοι μας. Είναι ο εαυτός μας. Το καθένα χωριστά, κι όλα μαζί: Ο Βασιλιάς είναι η εύθραυστη κι ευάλωτη πνοή της Ζωής μας, τα Όνειρά μας, η Ψυχή και η Καρδιά μας μαζί. Η Βασίλισσα είναι ο Νούς μας, η Λογική μας, η ικανότητά μας να βρίσκουμε λύσεις, να κάνουμε τα όνειρά μας σχέδια, και να τα πραγματοποιούμε. Οι δύο Πύργοι είναι τα Πόδια μας, τα άλογα είναι τα Χέρια μας, οι αξιωματικοί είναι η Φωνή μας. Τα πιόνια είναι το Στομάχι μας, οι Πνεύμονές μας, οι Μύες μας, τα όργανα που ενεργειοδοτούν και κινούν όλα τα υπόλοιπα στο Χώρο και στο Χρόνο.

Τί θλιβερό, το Σκάκι της μικρής μας ζωής. Κάθε μας βήμα δύσκολο, γεμάτο κίνδυνο, αβεβαιότητα, φόβο. Ακόμα και ο καλύτερος Παίκτης φτάνει στο Τέλος με τεράστιες απώλειες. Και, όταν τελειώνει η παρτίδα, τελειώνει τόσο για το Νικητή, όσο για τον Ηττημένο.

Και, άλλη παρτίδα δεν έχει.

.

αΚΟύΤΕ: "AMαXHTί"
του Νότη Μαυρουδή, με την Έλλη Πασπαλά
από το δίσκο "Στην ηχώ του έρωτα" (2002)