ΕίΝΑΙ ΠΑΛΙό Το ΛΙΜάΝΙ, ΔεΝ ΜΠΟΡώ ΠΙά Να ΠΕΡΙΜέΝΩ (ΣΕΦέΡΗΣ, ΜΟύΤΣΗΣ, ΠΡΩΤΟΨάΛΤΗ - AUTOPLAY ENABLED)
.
ΜΥΘΙΣΤΟΡΗΜΑ
Θ'
Είναι παλιό το λιμάνι, δεν μπορώ πια να περιμένω
ούτε το φίλο που έφυγε στο νησί με τα πεύκα
ούτε το φίλο που έφυγε στο νησί με τα πλατάνια
ούτε το φίλο που έφυγε για τ' ανοιχτά.
Χαϊδεύω τα σκουριασμένα κανόνια, χαϊδεύω τα κουπιά
να ζωντανέψει το κορμί μου και ν' αποφασίσει.
Τα καραβόπανα δίνουν μόνο τη μυρωδιά
του αλατιού της άλλης τρικυμίας.
Αν το θέλησα να μείνω μόνος, γύρεψα
τη μοναξιά, δε γύρεψα μια τέτοια απαντοχή,
το κομμάτιασμα της ψυχής μου στον ορίζοντα,
αυτές τις γραμμές, αυτά τα χρώματα, αυτή τη σιγή.
Τ' άστρα της νύχτας με γυρίζουν στην προσδοκία
του Οδυσσέα για τους νεκρούς μες στ' ασφοδίλια.
Μες στ' ασφοδίλια σαν αράξαμε εδώ-πέρα θέλαμε να βρούμε
τη λαγκαδιά που είδε τον Άδωνι λαβωμένο.
Γεώργιος Σεφέρης (Σμύρνη 1900 - Αθήνα 1971)
Artwork (photo manipulation) by Mavros Gatos - Miltiadis Thalassinos
3 σχόλια:
Μ΄αρέσουν τόσο τα τραγούδια στα ταξίδια σου..
Συνέχισε έτσι..
Καλημέρα.
Κι εμένα γατούλη μεσ' στη νύχτα.
Σου απάντησα στο blog μου δεν σε είχα δει.
Παλεύεις στο κενό, στης θλίψης την πιο αναπάντητη απορία. Να πέφτουν τα ερωτηματικά βροχή, βροντές-βλήματα πάνω στη ψυχή. Πάντα εύστοχα. Μόνο ο ερωτευμένος αστοχεί. Πετάει τα βέλη του και του τελειώνουν. Άστοχες όλες οι θλιβερές βολές. Μόνο ο ερωτευμένος δεν ξέρει σημάδι. Βάζει στόχο την καρδιά και πετυχαίνει παραπέρα. Βάζει στόχο το μυαλό και πετυχαίνει τον αέρα.
Δημοσίευση σχολίου