Κυριακή Βράδυ: Μπλε Παντού.

.

Πειράζει που φοβάμαι να ξαναπαραδοθώ στον Γλυκό Πόνο του Έρωτα;

Πειράζει που δε με νοιάζει ν' αποκτήσω παιδιά για να διαιωνίσω το έρημο τομάρι μου;

Πειράζει που δεν αντέχω να βλέπω τις αντοχές μου να μειώνονται, το σώμα μου να φθείρεται, το μυαλό μου να φυραίνει;

Πειράζει που δεν αντέχω να βλέπω τους αγαπημένους μου να λιγοστεύουν, και να χάνονται, σιγά σιγά, ή απότομα, ένας ένας ;

Πειράζει που δε βρίσκω απόψε κανένα νόημα στη ζωή;

Πειράζει που σάς το λέω;

.