Άτις, γαλάζιο απόγευμα γκρίζου Σαββάτου
Γαλάζιο φως του δειλινού
Κάπου χτυπάει μια καμπάνα, μέταλλο στο μέταλλο
Κάπου ένα ζευγάρι κάνει έρωτα, σάρκα στη σάρκα
κι όλα υπάρχουν, ακόμα
ακόμα κι εγώ υπάρχω,
ακόμα
Κάπου χτυπάει μια καμπάνα, μέταλλο στο μέταλλο
Κάπου ένα ζευγάρι κάνει έρωτα, σάρκα στη σάρκα
κι όλα υπάρχουν, ακόμα
ακόμα κι εγώ υπάρχω,
ακόμα
Όλα όμορφα απόψε, στο γαλάζιο φως του δειλινού.
Στην διάβαση της Αριστοτέλους, όσο διαρκούσε το φεστιβάλ, είχαν βάλει εμπόδια για να μην παρκάρουν αυτοκίνητα. Τέλειωσε το φεστιβάλ, πάνε και τα εμπόδια. Δεν πειράζει. Πάλι περνάς, έστω και λίγο στριμωχτά…
Όλα όμορφα.
Ένα ζευγαράκι φιλιέται με πάθος. Όμορφη εικόνα… δε με πονάει καθόλου. Το ξεπέρασα κι αυτό (καιρός δεν ηταν;)
Όλα όμορφα.
Απέναντι από το εργοτάξιο του νέου Δημαρχείου, λευκά φωτεινά καραβάκια με όμορφα ονόματα, Ειρήνη, Αγάπη, Ελπίδα. Όμορφα. Ακόμα και το τερατώδες νέο κτίριο, κάποιοι το σχεδίασαν, με κάποια λογική. Σε πολλούς θα αρέσει.
Όλα όμορφα.
Στο Ναυτικό Όμιλο μια στολισμένη χριστουγεννιάτικη βάρκα. Απέναντι από την προκυμαία του Ομίλου, η Πόλη λάμπει, απλώνεται μπροστά μου μεγάλη και ολόφωτη, σχεδόν παραμυθένια.
Όλα όμορφα.
Βλέπω καλά, με δύο μάτια, με φακούς, αλλά καλά. Ακούω καλά. Έχω τα χέρια μου και τα πόδια μου και το μυαλό μου ακέραια (το τελευταίο, σχετικά…). Έβαλα αρκετά κιλά τον τελευταίο χρόνο, αλλά σκοπεύω να τα χάσω. Η πολύτιμη γατούλα μου μού προκαλεί έντονη και επικίνδυνη αλλεργία, παίρνω συνέχεια σπρέυ, αλλά υπάρχει τρόπος και θα το ξεπεράσω. Συνέβησαν πολλά, αλλά σκοπεύω να τα ξεχάσω.
Τα μικρά προβλήματα πάντα θα υπάρχουν. Έχω όμως τους δικούς μου ανθρώπους, τους φίλους μου, γερούς. Ο πατέρας μου ξεπέρασε τους δύο καρκίνους, την καρδιά του και το ατύχημα. Ο Στέφανος γιατρεύτηκε από την λευχαιμία. Το πόδι της Μαριαλένας σχεδόν έδεσε… Η Μαρία αύριο βγαίνει...
Όλα όμορφα.
Οι πάπιες της Φινλανδίας δεν θα προλάβουν να κατέβουν Νότια και θα πεθάνουν μαζικά από το κρύο. Οι βάτραχοι της Γερμανίας δεν θα προλάβουν να πέσουν σε χειμερία νάρκη και θα πεθάνουν κι αυτοί. Στη Βιέννη αρχές Δεκέμβρη κυκλοφορείς με πουκαμισάκι. Αλλά εδώ έχει έναν γλυκό καιρό που μόνο δυσάρεστος δεν είναι. Είναι δυνατόν να γκρινιάξω γι αυτό; Και σίγουρα θα επιβιώσουν αρκετά βατράχια και αρκετές πάπιες για να συνεχίσουν τον κύκλο της ζωής. Όλα όμορφα.
Πολύ όμορφα.
Υπερβολικά όμορφα.
Τί όμορφα που ΔΕΝ τα έφτιαξες όλα, ανύπαρκτε Θεέ!
Ε, σκατοθεέ! Περιμένω! Είμαι έτοιμος! Ρίξε!
Ρίξε, σου λέω! Ρίξε την επόμενη κατραπακιά!
Σκατοθεέ! Ανίκανε! Σαδιστή!
Γιατί σε βρίζω, αφού το ξέρω καλά πως δεν υπάρχεις καν; Τί είδους διεστραμμένη ευχαρίστηση αντλώ;
Μα τι περιμένεις; Λογική;
Όταν η Νέμεσις και η Τίσις προηγούνται της Ύβρεως,
βραχυκυκλώνει η Άτις.
Σάββατο 9 Δεκεμβρίου 2006
Επίμετρο - η "κανονική" ακολουθία είναι η εξής:
Ύβρις: μάλλον δεν χρειάζεται συστάσεις...
Άτις: Το μίσος, η οργή, η μανία, αλλιώς και Οίστρος - την στέλνουν οι Θεοί στους ανθρώπους που διέπραξαν την Ύβρι, για να καταστραφούν από μόνοι τους...
Τίσις: η εκδίκηση των Θεών.
Νέμεσις: η Θεϊκή Δικαιοσύνη.
Στην διάβαση της Αριστοτέλους, όσο διαρκούσε το φεστιβάλ, είχαν βάλει εμπόδια για να μην παρκάρουν αυτοκίνητα. Τέλειωσε το φεστιβάλ, πάνε και τα εμπόδια. Δεν πειράζει. Πάλι περνάς, έστω και λίγο στριμωχτά…
Όλα όμορφα.
Ένα ζευγαράκι φιλιέται με πάθος. Όμορφη εικόνα… δε με πονάει καθόλου. Το ξεπέρασα κι αυτό (καιρός δεν ηταν;)
Όλα όμορφα.
Απέναντι από το εργοτάξιο του νέου Δημαρχείου, λευκά φωτεινά καραβάκια με όμορφα ονόματα, Ειρήνη, Αγάπη, Ελπίδα. Όμορφα. Ακόμα και το τερατώδες νέο κτίριο, κάποιοι το σχεδίασαν, με κάποια λογική. Σε πολλούς θα αρέσει.
Όλα όμορφα.
Στο Ναυτικό Όμιλο μια στολισμένη χριστουγεννιάτικη βάρκα. Απέναντι από την προκυμαία του Ομίλου, η Πόλη λάμπει, απλώνεται μπροστά μου μεγάλη και ολόφωτη, σχεδόν παραμυθένια.
Όλα όμορφα.
Βλέπω καλά, με δύο μάτια, με φακούς, αλλά καλά. Ακούω καλά. Έχω τα χέρια μου και τα πόδια μου και το μυαλό μου ακέραια (το τελευταίο, σχετικά…). Έβαλα αρκετά κιλά τον τελευταίο χρόνο, αλλά σκοπεύω να τα χάσω. Η πολύτιμη γατούλα μου μού προκαλεί έντονη και επικίνδυνη αλλεργία, παίρνω συνέχεια σπρέυ, αλλά υπάρχει τρόπος και θα το ξεπεράσω. Συνέβησαν πολλά, αλλά σκοπεύω να τα ξεχάσω.
Τα μικρά προβλήματα πάντα θα υπάρχουν. Έχω όμως τους δικούς μου ανθρώπους, τους φίλους μου, γερούς. Ο πατέρας μου ξεπέρασε τους δύο καρκίνους, την καρδιά του και το ατύχημα. Ο Στέφανος γιατρεύτηκε από την λευχαιμία. Το πόδι της Μαριαλένας σχεδόν έδεσε… Η Μαρία αύριο βγαίνει...
Όλα όμορφα.
Οι πάπιες της Φινλανδίας δεν θα προλάβουν να κατέβουν Νότια και θα πεθάνουν μαζικά από το κρύο. Οι βάτραχοι της Γερμανίας δεν θα προλάβουν να πέσουν σε χειμερία νάρκη και θα πεθάνουν κι αυτοί. Στη Βιέννη αρχές Δεκέμβρη κυκλοφορείς με πουκαμισάκι. Αλλά εδώ έχει έναν γλυκό καιρό που μόνο δυσάρεστος δεν είναι. Είναι δυνατόν να γκρινιάξω γι αυτό; Και σίγουρα θα επιβιώσουν αρκετά βατράχια και αρκετές πάπιες για να συνεχίσουν τον κύκλο της ζωής. Όλα όμορφα.
Πολύ όμορφα.
Υπερβολικά όμορφα.
Τί όμορφα που ΔΕΝ τα έφτιαξες όλα, ανύπαρκτε Θεέ!
Ε, σκατοθεέ! Περιμένω! Είμαι έτοιμος! Ρίξε!
Ρίξε, σου λέω! Ρίξε την επόμενη κατραπακιά!
Σκατοθεέ! Ανίκανε! Σαδιστή!
Γιατί σε βρίζω, αφού το ξέρω καλά πως δεν υπάρχεις καν; Τί είδους διεστραμμένη ευχαρίστηση αντλώ;
Μα τι περιμένεις; Λογική;
Όταν η Νέμεσις και η Τίσις προηγούνται της Ύβρεως,
βραχυκυκλώνει η Άτις.
Σάββατο 9 Δεκεμβρίου 2006
Επίμετρο - η "κανονική" ακολουθία είναι η εξής:
Ύβρις: μάλλον δεν χρειάζεται συστάσεις...
Άτις: Το μίσος, η οργή, η μανία, αλλιώς και Οίστρος - την στέλνουν οι Θεοί στους ανθρώπους που διέπραξαν την Ύβρι, για να καταστραφούν από μόνοι τους...
Τίσις: η εκδίκηση των Θεών.
Νέμεσις: η Θεϊκή Δικαιοσύνη.
10 σχόλια:
Είσαι σίγουρος πως προηγείται; Μήπως προγείται η ΥΒΡΙΣ αλλά αυτή είναι συλλογική αντί για ατομική;
Μήπως η ΥΒΡΙΣ ήταν που κατασκευάσαμε τους θεούς για να μας γλυτώσουν από τι; Από μια απίστευτα επικύνδινη πραγματικότητα ή από την υπερβολική μας αδυναμία;
Θα μπορούσες να πεις ΑΝΤΕΧΩ ακόμη, ΕΜΑΙ ΑΚΟΜΗ ΕΔΩ αντί για όλα όμορφα ... Τα λέω όχι για να κάνω τον έξυπνο αλλά για να δείνω κουράγιο και στον δικό μου εαυτό!
Πολύ κρίμα να έχεις τόσο θυμό και απογοήτευση μέσα σου. Είσαι τόσο μικρός, με τόσα προσόντα, αξία και ομορφιά. Προσπάθησε να βρεις ένα σκοπό να τα διοχετεύσεις αντί να ζεις μέσα από τους άλλους και να κρύβεις την αγωνία και την οδύνη σου στην πραγματική σου ζωή.
Ευχαριστώ για τις πολύ όμορφες εικόνες που μοιράζεσαι κάθε φορά μαζί μας.
Απλά προσπάθησε να βρεις μια λύση. Για όλους αυτούς που σε αγαπάνε και πονάνε που διαβάζουν την απελπισία σου.
Mirage, ανώνυμε-η, έχετε απόλυτο δίκιο. Η Άτις όμως εξ ορισμού δεν υπακούει στη Λογική...
Σε αυτη τη πολη που εχεις τη τυχη να ζεις,τα παντα ειναι ομορφα...
ξέρεις,
όμορφος είσαι εσύ
γιατί "γελάς"
όταν οι άλλοι - που δεν καταλαβαίνουν γελούν μαζί σου...
Καλή σου νύχτα πρίγκιπα Μίσκιν - θα σωθεί ο κόσμος - μπορεί κι' εμείς.
Την Nemesis την ξέρω, την Ivris επίσης για βοήθησέ με με αυτήν την ATIS, υπήρχε και αυτή στην Αρχαία Ελληνική μυθολογία;
Τι ήταν;
Την Nemesis την ξέρω, την Ivris επίσης για βοήθησέ με με αυτήν την ATIS, υπήρχε και αυτή στην Αρχαία Ελληνική μυθολογία;
Τι ήταν;
'Πώς να σωπάσω μέσα μου την ομορφιά του κόσμου
Ο ουρανός δικός μου, κ’ η θάλασσα στα μέτρα μου'
Όλα όμορφα Γάτε. Όλα όμορφα γιατί είναι όμορφη η ματιά σου που τα βλέπει έτσι. Δεν είναι πάντα εύκολο..κι αφού το καταφέρνεις ευγε!
Καλησπέρα παιδιά. Μόλις γύρισα από το Παρίσι. Την ταινία, ντε...
Ύβρις: δεν χρειάζεται συστάσεις.
Άτις: Ο θυμός, η μανία, αλλιώς και Οίστρος - την στέλνουν οι θεοί στους ανθρώπους που διέπραξαν την Ϋβρι, για να καταστραφούν από μόνοι τους...
Τίσις: η εκδίκηση των Θεών.
Νέμεσις: η θεϊκή δικαιοσύνη.
Καλό βράδυ
Ο Θεός πράγματι δεν υπάρχει κατά τη γνώμη μου. Αλλά οι θεοί; Ναι. Αν και δεν είμαι Ελληνίδα και δεν τους ξέρω καλά. Μου προκαλείς ενδιαφέρον, Μαύρε Γάτε!
Δημοσίευση σχολίου