5 Ιουν 2024

καθρεΦτίσματα

 καθρεΦτίσματα


«όσα άστρα είναι στον Ουρανό, Μαργαριταρένια μου, 

και λάμπουν ένα ένα,

και λάμπουν ένα ένα...»


πήγε στην παρουσίαση μόνο και μόνο γιατί θα ήταν και Εκείνη εκεί. την αναζήτησε λαίμαργα μέσα στο αδιάφορο Πλήθος. δεν Ήταν. 


κι όμως κάποτε Ήταν. ό,τι πιο πολύτιμο στη ζωή του. κάποτε, όχι και τόσο παλιά. πριν μερικά χρόνια. πριν μερικούς Αιώνες.


 ίσως και τώρα. αν και είχε χρόνια να την δει. μιλούσαν κάπου κάπου, ευχές για τα παιδιά, συλλυπητήρια για τους γονείς, βιαστικά νέα. εκείνος δεν πέρασε ποτέ τα Όρια της ματαίωσης. σεβόταν απόλυτα τη φιλία τους, κι εκείνη το ήξερε -ό,τι είχε έστω απομείνει.  τελευταία φορά την συνάντησε εντελώς τυχαία, σ ένα απόκεντρο πάρκο, με το παιδάκι της. όχι δικό του. δεν ήταν.


τον τελευταίο καιρό όμως εκείνη τον απέφευγε, ποιός ξέρει γιατί... δεν απαντούσε καν σε τηλέφωνα και μηνύματα. ώσπου εκείνος είδε τυχαία ότι εκείνη θα πήγαινε σε αυτήν εδώ την εκδήλωση, της αγαπημένης τους κοινής φίλης. αλλά δεν ήταν εκεί.


έκανε μια τελευταία απελπισμένη προσπαθεια να την εντοπίσει. ένα κεφάλι εδώ, μια πλάτη εκεί, μια κίνηση πιο πέρα, ένα φευγαλέο χαμόγελο στο πλάι, έμοιαζαν, αλλά δεν ήταν. δεν ήταν εκείνη. η αίθουσα μικρή, η μέρα ζεστή και υγρή, γριές που έκλειναν τα παράθυρα να μην τους χαλάσει το αναιμικό αεράκι το μαλλί,  η ατμόσφαιρα βαριά και ασφυκτική. βεντάλιες ανέμιζαν παντού, ο ιδρώτας έτρεχε. 


έφυγε αρκετά πριν το τέλος.

.


«...τόσες φορές τα μάτια μου, μαργαριταρένια μου,

δακρύσανε για σένα, 

δακρύσανε για σένα.»


.

τον είδε αμέσως, που ήρθε λίγο καθυστερημένος και σκάναρε από την είσοδο την μικρή, αλλά ασφυκτικά γεμάτη αίθουσα. κάπως κουρασμένος, το πρόσωπό του κάπως πρησμένο, σπασμένο, τα πυκνά καστανά του μαλλιά ισχνό αλατοπίπερο. τα μάτια του όμως... τα μάτια του, ήταν σίγουρα εκείνος. και την έψαχνε.


έστρεψε το κεφάλι αλλού. εκείνος μπήκε τελικά και κάθισε, πίσω πίσω. εκείνη, σε όλην την διάρκεια της εκδήλωσης, δεν ξαναγύρισε προς το μέρος του. δεν άντεχε να τον αντικρύσει. παρακαλούσε ν' ανοίξει η γη να την καταπιεί. μόνο όταν τελικά η εκδήλωση επιτέλους τέλειωσε, κι ο πολύς ο κόσμος είχε πια φύγει, τόλμησε να κοιτάξει τριγύρω. ανακούφιση. δεν ήταν.


δεν ήταν ότι τής είχε κάνει κάποιο κακό. δεν ήταν ότι δεν τον εκτιμούσε. δεν ήταν ότι δεν τον αγαπούσε, με κάποιον δικό της τρόπο. κάθε άλλο.


ήταν που δεν άντεχε να δει στα μάτια του, στα λόγια του, στις κινήσεις του, στις εκφράσεις του,

να καθρεφτίζεται εκείνη που ήταν κάποτε, 

εκείνη που θα μπορούσε να είναι μαζί του, 

εκείνη που πια

δεν ήταν.


μ



Δεν υπάρχουν σχόλια: