πράγΜατα που λιώΝουν

Πόσο χυδαία πρέπει να είσαι για να νομίσεις ότι σε απέρριψα γιατί δεν εκτίμησα "δεόντως" τον έρωτά σου, την "καρμική" μας δήθεν σχέση (τί μπούρδα σαν έννοια), ή, ακόμα χειρότερα, γιατί "φτωχός με φτωχιά δεν κάνουν μαζί". Μα, πόσο "φτωχή" ήσουν στ' αλήθεια, τελικά. Γι' αυτό ακριβώς και σε απέρριψα, γιατί ήσουν όμορφη και γλυκιά Ψυχή, αλλά πόσο επιπόλαιη, πόσο φτωχή σε ωριμότητα. Η παιδικότητα είναι στον έρωτα συμπαθητική μόνο τον πρώτο καιρό, μετά γίνεται κατάρα και πηγή δυστυχίας, πόσο μάλλον αν πρόκειται κάποιοι να φτιάξουν οικογένεια, κι ακόμα περισσότερο, παιδιά.

 Αλλά θέλει κότσια να τα παραδεχτείς αυτά, κι εσύ δεν τα έχεις. Κάτσε τώρα λοιπόν εκεί με τον πλούσιο γέρο σου, χαίρομαι που βρήκες μια λύση, έστω κι ανάγκης- αξίζεις πολλή αγάπη, και δεν την είχες, ποτέ στη ζωή σου- λυπάμαι, λυπάμαι πολυ΄που δεν ήταν δυνατόν να σού τη δώσω εγώ... Κι εύχομαι να τη βρεις, έστω και τώρα. Εμένα θα μπορούσες να με καταλάβεις, αντί να με δαιμονοποιήσεις, αλλά αν μπορούσες να το κάνεις αυτό, θα ήμουν μαζί σου τώρα, οπότε ξέχασέ με, στ' αλήθεια, αυτή τη φορά. 

Μάουρο Ντελ Τορμέντο , 
"Γράμματα σε μια μπέλα Γκρέκα"