au "ciEl d' oRan"

Θα σε περιμένω στο Ρεστοράν "Λε Σιέλ Ντ' Οράν", Αγάπη μου, στις εννιά, την ώρα που θα δύει ο ήλιος, να σού πώ ένα μυστικό: Σε κάθε χώρα, σε κάθε καιρό, σε κάθε φρίκη, υπάρχει "όμορφος" κόσμος που περνάει καλά. Υπάρχουν πλούσια σκυλιά που η ζωή τους αξίζει πολύ περισσότερο από φτωχά παιδιά, στον ίδιο τόπο, όχι πολύ μακριά μεταξύ τους- αν βάλουμε και την διάσταση της απόστασης, τότε τα πράγματα γίνονται ακόμα πιο... ασύμμετρα. Ασύμμετρα με τις ιδέες μας, δηλαδή, ή μάλλον, με τις ψευδαισθήσεις μας. Γιατί ποτέ ο Κόσμος δεν υπήρξε, αυτό που λέμε, "Δίκαιος", πόσο μάλλον ο άνθρωπος. Μια φαινάκη είναι η Δικαιοσύνη, ή μάλλον, μια Ελπίδα.

Κι όπως θα πίνουμε εμείς το κρασάκι μας, Αγάπη μου, και θ' απολαμβάνουμε τις λιχουδιές μας, θαυμάζοντας τη Θάλασσα, και το Ηλιοβασίλεμα, άθώοι θα σφαγιάζονται, και παιδιά θα πεθαίνουν από πείνα, Αγάπη μου- κι αύριο, θα σφαγιαζόμαστε εμείς, και τα δικά μας τα παιδιά θα πεθαίνουν από πείνα, κι άλλοι θα πίνουν το κρασάκι τους αμέριμνοι-

Μην κλαις- δε φταις- κι αν φταις, πάλι μην κλαις- δεν ωφελεί.