ύσΤερα, έΔυσε σΤο σούνΙο

Είναι μια δεντροσειρά στο Μάντσεστερ, που τη χαϊδεύει απαλά- πολύ απαλά, το απόγευμα, μετά τη βροχή- μα καίει υπερβολικά πολύ, το μεσημέρι- στην Αϊτή- κι αν στην Κοπεγχάγη κάνουν μήνες να Τον δουν- καίνε ακόμα οι Αζέροι τις αρχαίες τους φωτιές, και Τον τιμούν- λιώνει τη Μόσχα τον Ιούλιο, κι οι Ρώσοι πίνουν καυτό τσάι- κι όλοι μαζί, στριμώχνονται στην Οία, κάθε δειλινό- για να Του πουν γκουντμπάι- 

θυμάσαι, τότε που ξενυχτήσαμε ερωτευμένοι στην Αντίπαρο, ως την Ανατολή; Ύστερα έδυσε στο Σούνιο, και όλα είχαν

ξεχαστεί