αΛΛού

Ξεκινώ, σαν τους παλιούς θαλασσοπόρους, να διασχίσω τους απέραντους ωκεανούς που μας χωρίζουν, για να σ' εξερευνήσω- κι ας μην ξέρω καν αν υπάρχεις- με τόλμη και με παλαβομάρα, μ' ελπίδα και τρόμο- και θ' αποβιβαστώ, μετά από καιρό, στ' ανεξερεύνητα νησιά σου, κι ας μ' έχει ξεσκίσει στο μεταξύ ο ήλιος, η δίψα, το σκορβούτο, η αμφιβολία- και θα νομίζω πως βρίσκομαι αλλού- θα γνωρίσω σιγά σιγά τις κρυμμένες σου Ηπείρους, θα λεηλατήσω τους θησαυρούς σου, θα σού δώσω τους δικούς μου- και πάντα, πάντω θα νομίζω- πως βρίσκομαι αλλού.

<μ<