θέλω να σου πω πως νιώθω αυτόν τον καιρό, αισθάνομαι πως οι δυνάμεις που κρατάνε την ψυχή μου ενωμένη με τις άλλες, χαλαρώνουν και αποδυναμώνονται...οι κρίκοι με τους συνανθρώπους μου, με φίλους και γνωστούς σπάζουν σιγά σιγά...οι γέφυρες επικοινωνίας γκρεμίζονται και οι αφορμές για θυμούς και έριδες είναι περισσότερες από εκείνες της αγάπης...τί έχω γιατρέ; αν τα συμπτώματα είναι γενικά και πάνω κάτω τα ίδια στους περισσότερους ανθρώπους, τότε μετά την κρίση μας περιμένει μία έκρηξη...ίσως αυξηθεί η αρνητική ενέργεια...με συγχωρείς αν σε κουράζω αλλά πες μου και συ μία γνώμη...
Θα σού επιβεβαιώσω ατό που ήδη ξέρεις... όλοι στο ίδιο καζάνι βράζουμε.... της πνιγμένης ελπίδας και της συγκαλυμμένης απελπισίας.... αλλά αν υπ΄ρχεει μια "λύση", είναι μόνο το χιούμορ, και το χαμόγελο, το πικρό χαμόγελο της γνώσης της κατάστασης, κι όμως, της επιμονής ναμένουμε Άνθρωποι! Να είσαι καλά άγνωστέ μου φίλε- άγνωστή μου φίλη, και καλ ό μας κουράγιο
Γνωστός και ως Μαύρος Γάτος,είμαι ένα δίποδο θηλαστικό (ζώ)ον. Πρόκειμαι για μια πολύπλοκη μορφή ζωής με βάση τον άνθρακα και τις ενώσεις του: αποτελούμαι κατά τρία τέταρτα από μια υγρή χημική ένωση που την ονομάζω νερό. Κατάγομαι απ'τον πίθηκο,ή τέλος πάντων από κάτι που έμοιαζε με πίθηκο. Ακόμα πιο πίσω στο γενεαλογικό μου δέντρο, κατάγομαι από μικρόβια, που είτε δημιουργήθηκαν από τύχη σε μια αρχέγονη θαλάσσια σούπα,είτε ήρθαν πάνω σε κάποιον βράχο χαμένο στο διάστημα και ρίζωσαν στην σφαιρική μάζα από βράχους και μέταλλα,καλυμμένη στο μεγαλύτερο της μέρος από νερό, που κρέμεται από το τίποτα μέσα στο κενό, και που την ονομάζω πλανήτη-μου, και πιο συγκεκριμένα Γη. Σαν άτομο, προήλθα από την ένωση δύο συγκεκριμένων μισών κυττάρων πριν από περίπου 39 περιστροφές του πλανήτη-μου γύρω από μιά γιγάντια σε σχέση μ’εμένα και τη Γη διάπυρη φωτεινή σφαίρα, που την λέω Ήλιο. Το είδος μου ονομάστηκε από τους προγόνους μου Άνθρωπος,γιατί ΑΝΩ ΘΡΩΣΚΩ, "κοιτάω ψηλά", και μπορώ να παρατηρώ και να ερμηνεύω τον Κόσμο. Κυρίως όμως διαφέρω από τα άλλα ζώα γιατί έχω πλήρη συναίσθηση του εαυτού μου σαν ξεχωριστό άτομο,και συνείδηση της θνητότητάς μου...
2 σχόλια:
θέλω να σου πω πως νιώθω αυτόν τον καιρό, αισθάνομαι πως οι δυνάμεις που κρατάνε την ψυχή μου ενωμένη με τις άλλες, χαλαρώνουν και αποδυναμώνονται...οι κρίκοι με τους συνανθρώπους μου, με φίλους και γνωστούς σπάζουν σιγά σιγά...οι γέφυρες επικοινωνίας γκρεμίζονται και οι αφορμές για θυμούς και έριδες είναι περισσότερες από εκείνες της αγάπης...τί έχω γιατρέ; αν τα συμπτώματα είναι γενικά και πάνω κάτω τα ίδια στους περισσότερους ανθρώπους, τότε μετά την κρίση μας περιμένει μία έκρηξη...ίσως αυξηθεί η αρνητική ενέργεια...με συγχωρείς αν σε κουράζω αλλά πες μου και συ μία γνώμη...
Ν.
Θα σού επιβεβαιώσω ατό που ήδη ξέρεις... όλοι στο ίδιο καζάνι βράζουμε.... της πνιγμένης ελπίδας και της συγκαλυμμένης απελπισίας.... αλλά αν υπ΄ρχεει μια "λύση", είναι μόνο το χιούμορ, και το χαμόγελο, το πικρό χαμόγελο της γνώσης της κατάστασης, κι όμως, της επιμονής ναμένουμε Άνθρωποι! Να είσαι καλά άγνωστέ μου φίλε- άγνωστή μου φίλη, και καλ
ό μας κουράγιο
Δημοσίευση σχολίου