η δευΤέρα της στάΧτης

Μια βόμβα μες στο στήθος μου χτυπάει, χτυπάει

"τίκ τάκ, τίκ τάκ, τίκ τάκ, τίκ τάκ"- και μού μιλάει, μιλάει:

"πέτα με, πέτα με μακριά, για να γλυτώσεις, γλυτώσεις!

είμαι μαρτύριο φρικτό άμα με νιώσεις!

πέτα με, πέτα με αλλού, είμαι καταραμένη!

χωρίς εμένα, η Ζωή σε περιμένει!"

Μια βόμβα μες στο στήθος μου χτυπάει, χτυπάει

Πότε, αχ, πού θα εκραγεί; Χτυπάει

Χτυπάει

<μ<