Al Kawthar - ("και δεν θα ξαναΔιψάσεις")

Στον Παράδεισο είναι - λέει- ένα ποτάμι

που όταν πιείς μία φορά ποτέ ξανά

δεν θα διψάσεις

και τί Παράδεισος θά είν' αυτός, Αγάπη μου

που όσο πίνω απ' γλυκά σου χείλη 

τόσο διψάω πιό πολύ;

<μ< — στην πόλη Casablanca, Morocco.

Η ανθρώΠινη τραγικΩμΩδία

Όλα τα θέλεις

πριν είναι αργά

Πολλά μπορείς 

πριν είναι αργά

Όλα τα ξέρεις

όταν είναι πια

αργά

<μ< — στην πόλη Casablanca, Morocco.

Απ' όλα τ' αρώματα της Ανατολής

προτιμώ το δικό σου

Απ' όλα τα χρώματα της Δύσης

προτιμώ το χαμόγελό 

σου

<μ< — στην πόλη Rabat, El Kelaa des Srarhna.

ΧΡΗΣΜόΣ τού ήΛΙΟΥ

"
Εκείνος που θα έρθει από την Ανατολή
θα φύγει από τη Δύση
και όποιος δεν τ' αντέχει, και δεν το μπορεί, 
αχ, πώς να ζήσει;
"

<μ<

Το ΡέΜΠΟΥΣ της ΕΣΠΕΡίαΣ (Κάτω Ηράκλεια Στήλη)

Στην πατρίδα των μανταρινιών

απέραντα λιβάδια ασφοδελών

όπου βλέπεις πρόβατα ο τσομπάνος δεν είναι ποτέ μακριά

όπου βλέπεις γλάρους η Θάλασσα δεν είναι ποτέ μακριά

όπου βλέπεις κοράκια...

μ — στην τοποθεσία Gare Rabat Ville.

ΣΤιΣ ΣτήλεΣ του ΗΡΑΚΛή

Αν είσαι πράος, κούλ και χαβαλές

θα κάθεσαι και θα κοιτάς απέναντι την Ισπανία, 

και θα κλαις

Μ’ αν είσαι Βέρβερος και Μώρος

θα φτάσεις έως την Αλάμπρα, ή ακόμα

και στ’ Άγιο Όρος.

<μ<

Ταγγέρη, 28-1-2013

ΤΑΓΓό ΣΤηΝ ΤΑΓΓέΡΗ

Όταν θα πάμε στην Ταγγέρη, θα μού κρατάς σφιχτά το χέρι

θα σε φιλάω από Καημούς, από τους δύσκολους Καιρούς 
κι από Κακούς ανθρώπους

με Περηφάνια και Καρδιά, μ' Αλήθεια πονεμένη
και ματωμένη Καλωσύνη, κι Αγάπη τρομαγμένη

κι αν δε σού φτάνουν όλ’ αυτά να βρεις Εμπιστοσύνη

λυπάμαι, Αγάπη μου αλλά
δεν ξέρω άλλους τρόπους

κράτα και τον Ατλαντικό και τη Μεσόγειο- εγώ
στο χιονισμένα μου Βουνά 
θα πάω να σωθώ

<μ<
Σιδηροδρομικός Σταθμός της Φες, Μαρόκο
28/1/2013

ΠΡώΤΗ ΘέΣΗ 68 DIRHάM, ΔΕύΤΕΡΗ 45

Τη Ραμπάτ ή την Ταγγέρη. Την Καζαμπλάνκα ή τη Φες. Τη Σαλέ ή τη Μεκνές. Ουαρζαζάτ ή Μαρακές. Ρε, ξεκαθάρισε τί θες. Γιατί περνάει ο καιρός. Και σκοτεινιάζει ο ουρανός. Θα κατεβάσει ό,τι βρέξει. Και ας χτυπάς τον κώλο κάτω. Πνίγεται όποιος ζει στον πάτο. Άκου καλά που σού μιλώ. Και σκέψου το πριν κάτι πεις. Κερδίζει όποιος το αντέξει. Κέρδος μια τρύπα στο νερό. Ό,τι προλάβεις και χαρείς. Με ακυρωμένες προσδοκίες. Κι επουλωμένες τραγωδίες. Χωρίς πολλούς ηρωισμούς. Κι άγριους, απρόσιτους Θεούς.

ΥΓ. Το καλό, είν’ ότι έχω πολλές επιλογές. Το κακό, είναι πως έχω πολλές επιλογές. 

η ΣΙΩΠή

ΘΩΜΑΣ (Ο γριππωμένος απαρηγόρητος χήρος πάστορας)

ΜΑΡΘΑ (Η δασκάλα της μικρής κωμόπολης, ημιεπίσημη σύντροφος του χήρου πάστορα) 

ΜΑΡΘΑ Τι συμβαίνει, Θωμά;

ΘΩΜΑΣ Δε σε αφορά.

ΜΑΡΘΑ Πες το μου πάντως.

ΘΩΜΑΣ Η σιωπή του Θεού.

ΜΑΡΘΑ (συλλογισμένη) Η σιωπή του Θεού;

ΘΩΜΑΣ Ναι. (Μεγάλη παύση). Η σιωπή του Θεού.

Ακουμπά το κεφάλι της στον ώμο του, ο σκούφος της γλυστρά καταγής. Κοιτάζουν το χιόνι που πέφτει όλο και πιο πυκνό.

Η άκρη του δάσους, στην απέναντι πλευρά του δρόμου, σιγά-σιγά εξαφανίζεται.

(…)

ΜΑΡΘΑ (εκνευρισμένη) Ώρες-ώρες δεν μπορώ να σε αντέξω. "Η σιωπή του Θεού! Ο Θεός σωπαίνει!" Ο Θεός δεν μίλησε ποτέ, γιατί δεν υπάρχει. 

Ίνγκμαρ Μπέργκμαν

«Οι Μεταλαμβάνοντες» ή «Χειμωνιάτικο φως», 1961

«Μέσα απ΄ τον σπασμένο καθρέφτη», η κατακτημένη βεβαιότητα. Στους «Μεταλαμβάνοντες», η βεβαιότητα απογυμνώνεται, εκτίθεται. «Η Σιωπή», η σιωπή του Θεού, η άρνηση της βεβαιότητας.  Επομένως, συνιστούν μια Τριλογία».  

( Ο Ίνγκμαρ Μπέργκμαν για την «Τριλογία της Σιωπής»,1963)

Ο έρωτας δεν ξέΡεις

Ο έρωτας δεν ξέρεις πού

ο έρωτας δεν ξέρεις πότε

ο έρωτας δεν ξέρεις πριν

ο έρωτας δεν ξέρεις μετά

ο έρωτας δεν ξέρεις

ποτέ!

<μ<

art by Marc Chagall 

"Au dessus de la ville", 1924

"Σήμερα δεν ήρθε"

Σήμερα δεν μπορώ να γράψω τίποτ' άλλο. Ούτε για το παραμυθένιο χιονισμένο Κάρντιφφ, ούτε για το χτεσινό τρελλό Erasmus party, με όλες τις φυλές του Ισραήλ, ούτε για την Marjolene από τη Νάντη, ούτε το χασάπικο που γεννήθηκε μέσα στο κεφάλι μου. 

Σήμερα θα γράψω μόνο για τον Σαχζάτ Λουκμάν.

"Κάθε μέρα ξεκινούσε στις 02:30 τα ξημερώματα για να πάει με το ποδήλατό του από το Περιστέρι στα Πετράλωνα στη δουλειά του. Έκανε μια ώρα να φτάσει.

Ο άντρας φόρτωνε πορτοκάλια, με προορισμό την τοπική λαϊκή.

Το μεροκάματό του την ημέρα, έφτανε τα 20 ευρώ, ενώ τις αποταμιεύσεις τις έστελνε στις αδελφές του στο Πακιστάν για να παντρευτούν. Έλεγε συχνά ότι ο ίδιος δε θα καταφέρει ποτέ να κάνει οικογένεια και να ζήσει σαν άνθρωπος»

«Σήμερα δεν ήρθε», ήταν η απάντηση που πήραν οι συγγενείς του, από τον εργοδότη του, όταν τον αναζήτησαν την Πέμπτη."

(enet)

πεΡί κόΛασης

Όταν θα πας στην Κόλαση, Θεέ

δε θά ναι γι αμαρτίες κι ανυπακοές

θά ναι για την απελπιισία των αδικημένων

θά ναι για τον καημό των αποχωρισμένων

θά ναι για το γαμώτο των αδικοχαμένων

θά ναι για τον συσσωρευμένο πόνο όλων των πλασμάτων

του Κόσμου Σου

Και θά ναι και που μ' απειλείς με Κόλαση εμένα

και που μού τάζεις λέει ανύπαρκτους Παράδεισους

εμένα, που δεν είμαι Μέγας όπως Σύ

μα ούτε κι απειροελάχιστος, και έτσι

ούτε "ποτέ", ούτε και "πάντα"

ούτε Παράδεισος εμένα, ούτε Κόλαση

μόνο Εδώ, και μόνο Τώρα

μού προσήκει. 

<μ<

photo: "Slave Of God" by ssconi@deviantart