ΑΝΤΪΟ άΛΚΗ ΑΚΛΑϊΕ

Στις ανθισμένες κορυφές

ζήτησες τη ζωή σου

στ' άστρα της γης και τ' ουρανού

το φως του παραδείσου

χαράζει η μέρα σαν γυαλί

στην κόψη κόβεις βόλτες

παρέα με λαθρόβιους

πότες και μηχανόβιους

παράταιρους ιππότες

Στου αιώνα την παράγκα

στρώσε τ' όνειρό σου μάγκα

με βρισιές και προσευχές

και της μάνας τις ευχές

Στου αιώνα την παράγκα

στρώσε τ' όνειρό σου μάγκα

στα κρυφά και ταπεινά

ψάξε τα παντοτινά

Για μια Ντολόρες χάραξες

το δέρμα σου μια νύχτα

και το κορμί σου κάρφωσες

στου φεγγαριού την πίστα

Μ' άφιλτρο τώρα κι αλκοόλ

τσακίζεις τη φωνή σου

ληστής, Πιλάτος και Χριστός

εκεί που στάζει ο Θεός

θ' απλώσεις τη ζωή σου

Άλκης Αλκαίος, Στιχουργός (με κεφαλαίο).

Πάει (κι αυτός....)