25 Οκτ 2012

ΕΞάΓΡΑΜΜΟ 11, Τ'άι, Ειρήνη



Έχεις χωρίσει ποτέ; Με δική σου απόφαση; Είναι κάποιες στιγμές που κάτι σπάει μέσα σου, και η απογοήτευση για όσα συμβαίνουν γύρω σου γίνεται άγριος θυμός, και η θλίψη για όσα συμβαίνουν γύρω σου γίνεται βαθιά αηδία, και τότε ο προβληματισμός για συντηρητικές λύσεις γίνεται χαμένος χρόνος και σπαταλημένη ενέργεια, και η σκέψη για φυγή γίνεται άγρια, επιτακτική επιθυμία. Απόψε ήταν για μένα μια τ
έτοια στιγμή. Κι η πολυαγαπημένη μου γκόμενα, ο παιδικός μου έρωτας και η βαθιά λατρεία της ζωής μου, που δεν μπορώ χωρίς αυτήν, αλλά που δεν την αντέχω πια, λέγεται "Ελλάδα".

Κάνω πάρα πολύ καιρό να πάρω μια σημαντική απόφαση, το εξετάζω απ' όλες τις πλευρές, το αφήνω να ωριμάσει, αργά, βασανιστικά, αλλά άπαξ και την πάρω, είμαι βράχος στην εφαρμογή της.


εξάγραΜΜο 11 "Τ'άι, Ειρήνη"
εννιά στην τρίτη θέση: 

"Δεν υπάρχει πεδιάδα που να μην ακολουθείται από πλαγιές
ούτε πηγαιμός ΧΩΡΙΣ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ.
Αυτός που παραμένει καρτερικός στον κίνδυνο
είναι αθώος.
Μη δυσανασχετείς με αυτήν την αλήθεια.
Να χαίρεσαι με την καλοτυχία σου."

Όλα στη γη υπόκεινται σε Αλλαγές. Την ευημερία ακολουθεί η κατάπτωση: αυτός είναι ο αιώνιος Νόμος. Πράγματι, το κακό μπορεί να παρεμποδιστεί προσωρινά, αλλά όχι και να εξοβελιστεί για πάντα. Συνεχώς επιστρέφει. Ίσως αυτή η άποψη να μάς μελαγχολεί, αλλά δεν θα έπρεπε. Η σκοπιμότητά της είναι να μάς εμποδίζει να πέφτουμε σε πλάνες όταν, τελικά, έρχεται η καλή τύχη. Έχοντας συνεχή επίγνωση του κινδύνου, παραμένουμε καρτερικοί. Τύχη για τον άνθρωπο είναι η εσωτερική του φύση να είναι ισχυρότερη και πλουσιότερη από οποιαδήποτε εξωτερική εύνοια της μοίρας, και ν' αντιμετωπίζει με εσωτερική ανωτερότητα το σκαιό πεπρωμένο.


εξάγραΜΜο 11 "Τ'άι, Ειρήνη"
έξι στην κορυφή: 

"το τείχος γκρεμίζεται μέσα στην τάφρο-
μη αντιστέκεσαι πια με τα όπλα,
αλλά κάνε τις απαραίτητες ενέργειες στην πόλη.
Το πείσμα οδηγεί στην ταπείνωση"

Τα τείχη της πόλης πέφτουν μέσα στην τάφρο, απ' όπου είχαν κάποτε ανυψωθεί. Η ώρα της κρίσης έχει φτάσει. Όταν τα πράγματα φτάνουν σ' αυτό το σημείο, πρέπει να υποτασσόμαστε στη μοίρα, και να μην προσπαθούμε να την αποτρέψουμε με βίαιη αντίσταση. ΤΟ ΜΟΝΟ ΠΟΥ ΜΑΣ ΑΠΟΜΕΝΕΙ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΔΙΑΦΥΛΑΞΟΥΜΕ Ο,ΤΙ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΣΤΕΝΟ ΜΑΣ ΚΥΚΛΟ. Αν επιμείνουμε στην απόπειρα ν' αντισταθούμε στο κακό, η καταστροφή μας θα είναι ολοκληρωτική, συνοδευόμενη από άκρα ταπείνωση.

Ι Τζιγκ, "το βιβλίο των Αλλαγών" (περίπου 3.000 π.Χ.)


ερμηνευτικά σχόλια: Richard Wilhelm 






2 σχόλια:

θωμαή είπε...

τις ώρες αυτές η γλυκιά μελωδία επιστρέφει στον χρόνο που δεν υπάρχουν ρολόγια - σαν την διαδρομή του ήλιου, τα παλιά σπίτια και οι κάτοικοι χαμένοι. μόνο το δειλινό.

V. είπε...

Τι όμορφα που γράφεις...Αληθινά...