ύσΤερα άΡχισε νΑ βρέΧει

Όλο το καλοκαίρι ο Ήλιος έκαιγε δριμύς, αλύπητα, έκαιγε. Όλο το καλοκαίρι ο Άνεμος φυσούσε τραχύς, ασταμάτητα, φυσούσε.

Ύστερα άρχισε να βρέχει. Στην αρχή απαλά, μετά δυνατά, μετά πολύ άγρια, με αστραπές και κεραυνούς. Νότισε τη διψασμένη, κατακαμμένη γη, πότισε τα φυτά, που είχαν μαραζώσει από την ανομβρία, δρόσισε τους ανθρώπους.

Όταν ο Ήλιος ξαναβγήκε, μέρες μετά, δεν ήταν πια ο ίδιος. Ήταν ένας Ήλιος πιο θαμπός, πιο αδύναμος, και, αν μπορεί κανείς να το πει αυτό για τον Ήλιο,

πιο λυπημένος.

<μ<