αναπάντηΤη επίΚληση

Όρθιο, Μισό Φεγγάρι

Ουρανέ Χαρακωμένε

Χρόνε, Σύνορο του Πόνου

Καταφύγιο του Λίγου 

και του Mόνου

<μ<

ύσΤερα άΡχισε νΑ βρέΧει

Όλο το καλοκαίρι ο Ήλιος έκαιγε δριμύς, αλύπητα, έκαιγε. Όλο το καλοκαίρι ο Άνεμος φυσούσε τραχύς, ασταμάτητα, φυσούσε.

Ύστερα άρχισε να βρέχει. Στην αρχή απαλά, μετά δυνατά, μετά πολύ άγρια, με αστραπές και κεραυνούς. Νότισε τη διψασμένη, κατακαμμένη γη, πότισε τα φυτά, που είχαν μαραζώσει από την ανομβρία, δρόσισε τους ανθρώπους.

Όταν ο Ήλιος ξαναβγήκε, μέρες μετά, δεν ήταν πια ο ίδιος. Ήταν ένας Ήλιος πιο θαμπός, πιο αδύναμος, και, αν μπορεί κανείς να το πει αυτό για τον Ήλιο,

πιο λυπημένος.

<μ<

να σε δω να γελάς

να σε δω να γελάς

μες στου Κόσμου το χάλι

μόνο αυτό λαχταρώ

να σε δω να γελάς

πάλι

<μ<

NAI

Ναι, θα ξαναβγεί ο Ήλιος

Θα ξαναφανεί ο Φίλος

Ναι, θ' ανθίσει το Κλαδί

Ναι, θα 'ρθείς

Εσύ!

<μ<

φωτογραφία (μου): ανεμόμυλος στην Όλυμπο της Καρπάθου

ΠρωινόΣ ΝτάΚοΣ

Τον πιό υπέροχο ντάκο της ζωής μου τον έφαγα φέτος το καλοκαίρι στην ταβέρνα "η Κρήτη", στην Αρκάσα της Καρπάθου. Πανδαισία γεύσης και δροσιάς! Αντί για κάπαρη, είχε μικρούτσκες ντόπιες ελίτσες, σαν κάπαρη, κι ένα ελαιόλαδο να γλύφεις και το πιάτο.

Από τότε καθιέρωσα τον ντάκο για πρωινό! Ποιά κορν φλέικς και ποιές μαρμελάδες. Παξιμάδι, ντομάτα, τυρί, λαδάκι και είσαι έτοιμος για όλα!

στη φωτογραφία (μου): πρωινός ντάκος στην Αμοργό Σ;ο)

MISTRaL GAGNaNT, ΝΙΚΗΦόΡΟΣ ΒΟΡΙάΣ

Ο Θρύλος λέει πως όταν ο Renaud ηχογραφούσε το δίσκο, σκέφτηκε να παραλείψει αυτό το τραγούδι, θεωρώντας το "υπερβολικά προσωπικό". Ο Θρύλος λέει πως τηλεφώνησε στη γυναίκα του Δομινίκη και τής το τραγούδησε στο τηλέφωνο, για να τού πει τη γνώμη της. Ο Θρύλος λέει πως εκείνη τού απάντησε πως αν ΔΕΝ το έβαζε στο δίσκο, θα τον χώριζε. Θρύλος είναι, ό,τι θέλει λέει... Σ;-)

μετάφραση Μίλτος Σαρηγιαννίδης Θαλασσινός 2012

"Δίπλα σου νά ‘μαι καθισμένος στο παγκάκι

Και να κοιτάζω τους περαστικούς

Να σού μιλώ για τη χαρά πού ‘ναι νεκρή μα θα ξανάρθει

Να σφίγγω τα μικρά σου δάχτυλα

Και να ταΐζω τα χαζοπερίστερα

Και να τους δίνω ψεύτικες κλωτσιές

Ν’ ακούω το γέλιο σου να σκαρφαλώνει τοίχους

Το γέλιο σου που μού γιατρεύει τις πληγές

Να σού μιλώ για τότε που ήμουν πιτσιρίκος

Για καραμέλες για γλυκά για σκανταλιές

Και για Βοριάδες Νικητές"

....

κι ας είναι ο Χρόνος κλέφτης δολοφόνος

 που παίρνει μακριά
 το γέλιο απ' τα παιδιά

και να σού λέω ν' αγαπήσεις τη ζωή
και για το νικητή Βοριά
και για το νικητή Βοριά..."

...

ΕΠΙΤέΛΟΥΣ ΕΠΙΜήΚΥΝΣΗ

Αχ! Κύριε Λαδέμπορα!

βάλτε μού τη, για λίγη φασολάδα!

Αχ! Αχ! Κύρ ελλαδέμπορα!

κόψτε μου λίγη Ελλάδα!