η στοΛή

«Σού πάει η στολή», τού είπαν. Κι εκείνος ντράπηκε ακόμα περισσότερο. Γιατί να τού πάει κάτι που τού αφαιρούσε την ατομικότητα, την προσωπικότητα, την μοναδικότητά του, την ανθρωπιά του, μετατρέποντάς τον σ’ ένα πολλαπλό αλληλόμορφο εξάρτημα μιας απρόσωπης μηχανής θανάτου, ντυμένης βέβαια με όμορφες στολές, και στολισμένης με δάφνες ηρωισμού και πατριωτισμού, και δίκαια ίσως, μα πάντα και οπωσδήποτε, μιας μηχανής θανάτου;

«Σού πάει η στολή», τού είπαν. 


Και την ένιωσε ακόμα πιο ξένη επάνω του.

<μ<