λίΓο πριΝ

Το έσχατο σημείο της ηθικής κατάπτωσης, στο οποίο βρισκόμαστε αυτήν την στιγμή, είναι να μιλάμε για τις μπούκλες και για την "αυθάδεια" του Αλέξη, γα τις δόσεις και για τα μνημόνια και για την δραχμή, αντί ν' ασχολούμαστε με οποιαδήποτε πολιτικά ή ιδεολογικά ζητήματα. Να καταπίνουμε θέματα όπως η πρωτοφανής ανεργία και οι αυτοκτονίες και η νέο-μετανάστευση και ο διασυρμός των ιερόδουλων και η μετατροπή των ελληνοναζιστών σε στρατό, και να κοπτόμαστε που ο Τσίπρας ΔΕΝ είπε τον Ολάντ "Παπανδρέου" (κοίτα να δεις που έγινε και επισήμως διεθνής βρισιά). Στο μεταξύ τρωγόμαστε μεταξύ μας όπου βρεθούμε κι όπου σταθούμε, οι "σοβαροί" υπερασπιζόμενοι εκείνο το έκτρωμα που λέγεται "ΣΧΕΔΙΟ ΣΩΤΗΡΙΑΣ", και οι φαιδροί ζητώντας να δείξουμε τσαμπουκά να πούμε ΌΧΙ ΣΕ ΟΛΑ και τα τινάξουμε όλα στον αέρα. ΚΑΙ ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΒΛΕΠΕΙ ΤΟΝ ΚΑΠΝΟ ΤΗΣ ΠΥΡΚΑΓΙΑΣ ΣΤΟΝ ΟΡΙΖΟΝΤΑ. 'Η, κάνει πως δεν τον βλέπει, ή, δεν πιστεύει στα μάτια του, ή, ελπίζει πως θα την γλυτώσει, εκείνος προσωπικά, από την πυρκαγιά.

Κάπως έτσι πρέπει να ήταν λίγο πριν τη Μικρασιατική Καταστροφή. Λίγο πριν ορμήσουμε ακάθεκτοι στην Άγκυρα. Και λίγο πριν ορμήσει ακάθεκτη η Άγκυρα σε μάς.

Ε ρε Έλληνες. Καλόκαρδοι, αλλά με την παιδική έννοια- της συναισθηματικής ανωριμότητας, που ξεπέφτει εύκολα στο ακριβώς αντίθετο:

'Μαμά, θα μού πάρεις παγωτό; - ναι μωρό μου - είσαι η καλύτερη μανούλα του κόσμου! Σ αγαπώ μαμά!" - "Μαμά, θα μού πάρεις και άλλο παγωτό; - όχι, φτάνει ένα- ΕΙΣΑΙ ΚΑΚΙΑ! ΣΕ ΜΙΣΩ! ΜΑΝΑ ΕΙΣΑΙ ΕΣΥ;"

Ε ρε Έλληνες. Δειλοί, αυτοκαταστροφικοί, επιπόλαιοι, χειραγωγήσιμοι- μοιραίοι.

ΥΓ Επειδή με ρωτήσατε (στο facebook) "λοιπόν τι προτείνεις": Προτείνω να είχε πει την αλήθεια ο Καραμανλής στο λαό και να είχε πάρει μέτρα αντί να κάνει εκλογές, κι ας έπεφτε μετά- ο Παπανδρέου δεν θα μπορούσε να έχει πει "λεφτά υπάρχουν". Προτείνω ο Παπανδρέου να είχε πει κι εκείνος την αλήθεια για τις ευθύνες του κόμματός του και να είχε καταβαραθρωθεί το 2009. Προτείνω ακόμα κι αν έβγαινε, να έβαζε το μαχαίρι στο κόκκαλο και να έκανε όσα έπρεπε για να μη καταντήσουμε εδώ, κι ας έπεφτε με τη σειρά του. Προτείνω ο Σαμαράς να αναλάμβανε τις ευθύνες του και να τον στήριζε από την αρχή στις αναγκαίες περικοπές και στα μέτρα που θα απέδιδαν. Προτείνω ο ΤΣΙΠΡΑΣ να έφτιαχνε την αριστερή κυβέρνηση όταν πήρε την εντολή, αντί να βρίσκει προφάσεις για ν αποφύγει το -όντως- πικρό ποτήριο εκείνο.

Αλλά τί σημασία έχει τί προτείνω εγώ; Σημασία έχει τί ψηφίζει η πλειοψηφία.