να μπορούΣα
Να μπορούσα να δαμάσω τον Άνεμο
να τον εμπόδιζα να σού χαϊδεύει τα μαλλιά
και να σού ψιθυρίζει «σ’αγαπώ»
Να μπορούσα να δαμάσω τον Ήλιο
να τον εμπόδιζα να σού χαϊδεύει το κορμί
κι εγώ να μη μπορώ
Να μπορούσα να δαμάσω τη Θάλασσα
να την εμπόδιζα να μπαίνει μες στα μάτια σου
κι αιτία να μην είμαι
εγώ
μ
3 σχόλια:
The wind, the Syn and the Maare are in harmony with us. Why to να δαμάζουμε??? Να κυμματίζουμε μαζί τους! Γεια σου Μ.Γ. προφανώς κάνεις πλάκα! <3
Πάντως η φωτογραφία είναι όλα τα λεφτά...
Με ολο μου το σεβασμο για το ομορφο ποιημα σου που εχει αρκετη δοση κτητικοτητας, επιτρεψε μου το παρακατω:
Aσε τον ανεμο ησυχο
αφησε και τον ηλιο
και γινε εσυ μια θαλασσα
και πνιξε την με αγαπη!
Φιλια και χαμογελα (*˘‿˘*)
Δημοσίευση σχολίου