25 Νοε 2008

H ΓύΜΝΙΑ

.


Είμαστε γυμνοί.


Γυμνοί


Γυμνοί στα σπίτια μας, γυμνοί στο δρόμο




Γυμνοί στη δουλειά, γυμνοί στην αναψυχή, γυμνοί στην ανάπαυση


Γυμνοί στον ξύπνιο μας, γυμνοί στον ύπνο μας


Γυμνοί στη ζωή, γυμνοί στο θάνατο


Γυμνοί στην αληθινή ζωή, ακόμα πιό γυμνοί στην εικονική ζωή


Γυμνοί, μπλεγμένοι στα δίκτυα


Στηλιτεύουμε τους Big Brother και τις Ώρες της Αλήθειας, κι ύστερα ξεγυμνωνόμαστε αυθόρμητα κι ανέμελα ως το μεδούλι της ψυχής μας, ως την πιό βαθιά έλικα του εγκεφάλου μας


Ποζάρουμε γυμνές τις σκέψεις μας, τις ρήσεις και τις αντιρρήσεις μας, τις αναμνήσεις μας, τις προτιμήσεις μας

Εκθέτουμε δημόσια τις εκκρίσεις και τις απεκκρίσεις μας, τα σάλια μας, τα κόπρανά μας. Το σπέρμα μας. Τα κολπικά υγρά μας. Τα σπλάγχνα μας. Τα δάκρυά μας.



..............................................................

..............................................................
.........................................................


Είμαστε γυμνοί. Πιό γυμνοί από ποτέ

Κι έρχεται χειμώνας

ΥΓ: Σ' όλη μου τη ζωή ήμουν γυμνιστής, ναι, και κυριολεκτικά, αλλά κυρίως μεταφορικά, υπέρ της γύμνιας ως σωτήριας αλήθειας. Το πλήρωσα ακριβά και το πληρώνω ακόμα, και μυαλά δεν αλλάζω.

To πρόβλημα είναι ότι oi περισσότεροι άνθρωποι είναι πολύ πιο όμορφοι ντυμένοι (ή τουλάχιστον, φαίνονται πολύ πιο όμορφοι ντυμένοι). Και στο σώμα, και στην ψυχή, και στα μέσα τους, και στα έξω τους.

Μένει κανείς ν' αποφασίσει τί προτιμά: μια ποιότητα συμβίωσης, έστω βασισμένη σε αυτ-απάτες και σε προσχήματα, ή την απροκάλυπτη αλήθεια, που όμως συνήθως δεν είναι καθόλου μα καθόλου υγιεινή για τα νεύρα και για την ψυχή;

Έδώ υπεισέρχεται το άλλο μεγάλο ζήτημα, εκείνο των ορίων: το μέτρο εύκολα διακρίνεται, αλλά ακομα πιό εύκολα ξεπερνιέται, χωρίς καν να το αντιληφθείς. Και όπως σε όλα σχεδόν τα ανθρώπινα, το μέτρο είναι εκείνο που διακρίνει το όμορφο από το άσχημο, το φάρμακο από το φαρμάκι.

Το να κολυμπάς ολόγυμνος σε μια ερημική παραλία, μόνος ή με την παρέα σου, είναι κάτι το υπέροχο, αλλά το να κυκλοφορείς ολόγυμνος στο κέντρο μιας πόλης, αδιαφορώντας για τις αντιδράσεις, είναι ένα πρόβλημα.

Δεν αναθεωρώ τις γυμνιστικές μου αντιλήψεις, απλά προβληματίζομαι.


All photos by Spencer Tunick
.

9 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

΄μας τσάκισες καπετάνιο. τι μάθημα αυτοσαρκασμού και αυτοκριτικής ήταν αυτό. Όχι σαν κάτι άλλους που ποιούν την νίσσα και την χήνα μη σου πώ. να σε χαιρόμαστε!

κόκκινο μπαλόνι είπε...

Γάτε μου, η διαφορά είναι ότι στη μια περίπτωση επιλέγουμε τη γύμνια μας, στην άλλη μας επιβάλλεται. Και όταν την επιλέγουμε, έρχονται κάποιοι και κάποιες και μιλούν σ'αυτήν τη γύμνια, την κάνουν να λάμπει, να είναι σημαντική!
Ελπίζω στη γύμνια αυτή, τα πολλά σκουτιά δεν τα αντέχω. Δε μπορώ αυτά τα στολίσματα, λες και ντρεπόμαστε για τον γυμνό εαυτό μας, αυτόν που επιλέγουμε εμείς να απλώνουμε εδώ πέρα αλλά και έξω, γυμνό!
Στο χειμώνα που έρχεται, αυτή η γύμνια και τα ζεστά λόγια των άλλων που την ακολουθούν είναι μια ζέστη που αποζητώ, στην αληθινή και την εικονική ζωή!
Καλησπέρα

ritsmas είπε...

Ουάου! Για τις φωτο δηλαδή, γιατί η γύμνια μας,η γύμνια της ψυχής του καθενός είναι μεγάλη και μπορεί να παλεύουμε να ντύσουμε τους άλλους στο όνομα μιας υποκριτικής αιδούς,στην πραγματικότητα όμως τον εαυτό μας θέλουμε να ντύσουμε. Αυτός είναι ο στοχευμένος στόχος.

ange-ta είπε...

το πιο τρομαχτικό απο όλα είναι η ασχήμια του ανθρώπου!

Εχετε δει πιο άσχημο ζώο;;;;;

Ατριχο, αδύναμο, στην πλειονότητα του γερασμένο. Πετάχτε τον στη φύση χωρίς τα κάθε είδους εργαλεία που έχει φτιάξει εδω και 100000 χρόνια και θα εξαφανιστεί σε λίγα χρόνια.

Μας βλέπω και θλίβομαι!
Που να βρει περηφάνεια αυτο το έκτρωμα της φύσης; Γι αυτό ντύνεται, για να κρύψει την ασχήμια του.

Βέβαια ενδιάμεσα ξεπετάγονται και κάποιες εξαιρέσεις, αλλά το σύνολο είναι ενα φρικτό καρκίνωμα.

Μαύρος Γάτος είπε...

Σ' όλη μου τη ζωή ήμουν γυμνιστής, ναι, και κυριολεκτικά, αλλά κυρίως μεταφορικά, υπέρ της γύμνιας ως σωτήριας αλήθειας. Το πλήρωσα ακριβά και το πληρώνω ακόμα, και μυαλά δεν αλλάζω.

To πρόβλημα είναι ότι oi περισσότεροι άνθρωποι είναι πολύ πιο όμορφοι ντυμένοι (ή τουλάχιστον, φαίνονται πολύ πιο όμορφοι ντυμένοι). Και στο σώμα, και στην ψυχή, και στα μέσα τους, και στα έξω τους.

Μένει κανείς ν' αποφασίσει τί προτιμά: μια ποιότητα συμβίωσης, έστω βασισμένη σε προσχήματα, ή την απροκάλυπτη αλήθεια, που όμως συνήθως δεν είναι καθόλου μα καθόλου υγιεινή για τα νεύρα και για την ψυχή;

Έδώ υπεισέρχεται το άλλο μεγάλο ζήτημα, εκείνο των ορίων: το μέτρο εύκολα διακρίνεται, αλλά ακομα πιό εύκολα ξεπερνιέται, χωρίς καν να το αντιληφθείς. Και όπως σε όλα σχεδόν τα ανθρώπινα, το μέτρο είναι εκείνο που διακρίνει το όμορφο από το άσχημο, το φάρμακο από το φαρμάκι.

Το να κολυμπάς ολόγυμνος σε μια ερημική παραλία, μόνος ή με την παρέα σου, είναι κάτι το υπέροχο, αλλά το να κυκλοφορείς ολόγυμνος στο κέντρο μιας πόλης, αδιαφορώντας για τις αντιδράσεις, είναι ένα πρόβλημα.

Δεν αναθεωρώ τις γυμνιστικές μου αντιλήψεις, απλά προβληματίζομαι.

Καλό βράδυ φίλες και φίλοι (όχι, δεν χρησιμοποιώ τον όρο επιπόλαια).

Roadartist είπε...

Πολύ καλή η ιδέα του Tunick! ..Οι φωτό πολύ καλές..

ο δείμος του πολίτη είπε...

Οι φωτογραφίες έρχονται να επιβεβαιώσουν απλά ότι η γύμνια αποτελεί ταμπού. Ο γυμνισμός είναι στάση ζωής, αποτελέι αντίδραση σε μία ψευτο-ηθική, στην χριστιανική αντίληψη που πολεμά ό,τι σχετίζεται με την αναπαραγωγική και ηδονική ορμή του γυμνού κορμιού. Προκαλούμε με τη γύμνια, γιατί γυμνοί είμαστε όλοι αντιμέλητοι, χωρίς στολίδια, χωρίς ενδύματα που προκαλούν την προσοχή επάνω μας.

ATHENA είπε...

ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΗ ΔΟΥΛΕΙΑ ΕΚΑΝΕ Ο ΣΠΕΝΣΕΡ!

ΞΕΧΩΡΙΖΩ ΤΗΝ ΙΔΙΩΤΙΚΗ ΑΠΟ ΤΗ ΔΗΜΟΣΙΑ ΣΦΑΙΡΑ, ΣΤΗ ΔΗΜΟΣΙΑ ΘΑ ΝΤΥΘΟΥΜΕ ΚΥΡΙΟΛΕΚΤΙΚΑ ΚΑΙ ΜΕΤΑΦΟΡΙΚΑ ΣΤΗΝ ΙΔΙΩΤΙΚΗ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΔΡΑΜΑ

ΜΙΑ ΣΥΜΒΙΩΣΗ ΠΟΥ ΓΙΑ ΝΑ ΕΠΙΒΙΩΣΕΙ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΝΑ ΚΡΥΒΟΥΜΕ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΣΥΜΒΙΩΣΗ ΜΕΤΑΞΥ ΔΥΟ ΑΛΛΩΝ, ΔΕΝ ΣΥΜΜΕΤΕΧΟΥΜΕ ΕΜΕΙΣ ΚΑΙ Ο ΣΥΝΤΡΟΦΟΣ ΜΑΣ ΑΛΛΑ Ο ΚΑΜΟΥΦΛΑΡΙΣΜΕΝΟΣ ΕΑΥΤΟΣ ΜΑΣ.

ΛΙΓΟΙ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΤΥΧΕΡΟΙ ΠΟΥ ΤΑΙΡΙΑΖΟΥΝ ΟΙ ΓΥΜΝΙΕΣ ΤΟΥΣ. ΟΙ ΥΠΟΛΟΙΠΟΙ ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ ΠΑΡΑ ΝΑ ΔΙΑΛΕΞΟΥΜΕ ΤΗ ΜΟΝΑΞΙΑ ΜΟΥ ΠΡΟΤΙΜΑΜΕ...

ΦΙΛΙΑ

Ανώνυμος είπε...

Το σχόλιο της ange-ta μ'έκφρασε απόλυτα. Ψεβρακωμένοι είμαστε για τα μπάζα...