Τό ΦΕΓΓάΡΙ, ΠάΝΤΑ
ΜέΡΕΣ ΝΟέΜΒΡΗΓιατί με γαβγίζουν τα σκυλιά; Γιατί τα ονειρικά πλατάνια στον Αλιάκμονα; Γιατί το χαλί από πολύχρωμα φύλλα; Γιατί η λίμνη, ήρεμη και λαμπερή; Γιατί νυχτώνει τόσο νωρίς; Γιατί δεν είσαι εδώ;
Μετά, η νύχτα. Που εκλογικεύεις το ένστικτο. Που επεξηγείς το άφατο. Που ισορροπείς στην κόψη της τρέλλας. Που πληγώνεσαι και δεν θες να πληγώνεις. Ώσπου να τσακίσεις. Ώσπου να τσακιστείς.
Oι άνθρωποι λιγοστεύουν, τα πράγματα δυσκολεύουν. Ή μήπως όταν τα πράγματα δυσκολεύουν, οι άνθρωποι λιγοστεύουν; Ήξερα, μα ξέχασα.
Στο ψυγείο βρήκα μόνο κάτι χαλασμένα λουκάνικα. Τα σαπούνισα και τα έφαγα. Και τί θα πάθω; Το πολύ πολύ να πεθάνω. Σιγά.
Μα εσύ μη ζήσεις όπως στις διαφημίσεις- θα είσαι άλλος. Μην αφήσεις το δρόμο να σε πηγαίνει- θα φτάσεις αλλού. Μη με διαβάζεις, μη με ακούς - δεν ξέρω τίποτα, τίποτα, μόνο όσα απέτυχα.
Αηδόνια στην Αγίου Δημητρίου. Τριζόνια στη Σοφούλη. Νοέμβρης με κοντομάνικα, ζέστη. Νοέμβρης με ιδρωμένα σεντόνια, όχι από τη ζέστη. Τα πρώτα κρύα βράδια.
Το φεγγάρι, πάντα.
9 σχόλια:
Ένας ποιητικός οδηγός για βόλτες ή για αναμνήσεις;
Γειάσου γατάκι μου!...πολύυυυ όμορφο...πολύυυ ωραίο!(όπως είναι πάντα ό,τι γράφεις άλωστε)..αλλά γιατί γατάκι μου τόση θλίψη;;και τόσος πόνος;;η ζωή συνεχίζεται..πάντα..και για πάντα ό,τι και αν κάνουμε..και η γή γυρίζει...και το φεγγάρι συνεχίζει πάντα να βγαίνει στον ουρανό τη νύχτα και να μας χαρίζει το όμορφο και λαμπερό λευκό φώς του!και μεις συνεχίζουμε να ζούμε,να προχωράμε και να ελπίζουμε..πάντα,και πάντα και για πάντα...φιλάκια,Αθανασία Υσ-πριν κάτι μέρες άνοιξα κι εγώ το δικό μου μπλογκάκι!γι αυτό βγαίνω κι εγώ πιά μπλέ!.
Γεμάτο το φεγγάρι, έτσι Μαύρε Γάτε...;
Το ολόγιομο φεγγάρι έρχεται σε πλήρη αντίθεση πάντως με την κοκαλιάρα κοπέλα της φωτό..
Λίγο το 'χεις γάτε μου, να ξέρεις όσα απέτυχες; Δες πού σ'εβγαλε μια νύχτα με φεγγάρι.
Tο φεγγαρι παντα επηρεαζε τους λυκους. Μαλλον και τους γατους καταλαβαινω, ε?
Κι οσο κι αν αλλαζουν ολα γυρω μας, καποιες σταθερες παντα θα υπαρχουν...
Τα σεβη μου
Καλησπέρα!
Έξω, το κακό είναι όταν αρχίζεις να είσαι φεγγαροχτυπημένος ακόμα και χωρίς φεγγάρι. Δεν την παλεύεις.
Σπείρα! Δεν βγήκα ακόμα! Λες να βγω πουθενά; Σ;-)))
Παπάκι μου: μού αρέσει ο τρόπος που τα βλέπεις Σ:ο)))
Σύλβια: γεμάτο κι όποιος αντέξει!!!
Αθανασία μου καλορίζικο! Ήρθα βιαστικά, θα ξανάρθω.
Δήμο φίλε μου, πρέπει επειγόντως να συσπειρωθούμε. Μόνο έτσι, με τους φίλους, μπορεί κανείς ν' αντέξει. Τοιν τελευταίο καιρό απομονώθηκα για διάφορους πρακτικούς λόγους, και κοντεύω να σαλτάρω. Θα τηλεφωνηθούμε για καφέ.
Μόλις πριν λίγο,είδα και γω το φεγγάρι.Λαμπερό και υπέροχο,τόσο κοντά, που θαρρείς και ετοιμο να καθήσει στο χέρι σου...Και τόσο μακριά επίσης...
Στην πόλη που ζώ,καθρεφτίζεται μεσα στα νερά.Αγέρωχο και ταπεινό μαζί!
Το φεγγάρι Του Νοέμβρη...
Δημοσίευση σχολίου