η δελΦική σίΒυΛΛα

Σ' όποια σκέψη κι αν ψάξω 

πάλι εσένα θα βρω 

κι όποια αλήθεια φωνάξω 

πάλι εσένα 

θα πω

<μ<

η αρΧαία σκουΡιά

Όταν αναμετρώνται η αξιοπρέπεια με την αλητεία, νομοτελειακά, νικάει η αλητεία. Γιατί τα όπλα της αλητείας η αξιοπρέπεια δεν καταδέχεται να τα χρησιμοποιήσει, ενώ στα όπλα της αξιοπρέπειας, η αλητεία έχει ανοσία. 

 Τα υπόλοιπα, τα λέμε για να παρηγοριόμαστε... 

<μ<

πού πάΝε τα χρώΜατα

Πού πάνε τα χρώματα, όταν περνούν τα καλοκαίρια; 

Ίσως, αν τρέξουμε δυνατά, όλοι μαζί, κρατώντας την ανάσα μας,
 να τα ξαναβρούμε.

<μ<

 photo: "free" by ssuunnddeeww.deviantart.com

ΜέΡες ΤΑΡΑΧΉς

στις ΕΣΟΧΈΣ του ΑΈΡΑ πλανιούνται ΕΝΟΧΈΣ κατά ΜΗΚΟς του ΠΛΗΘΟυΣ δεν έχει ΣΩΤΗΡΙΑ κραυγάζει στο μυαλό μια ΑΡΤΗΡΙΑ δυνατά κι εσύ να ψάχνεις απελπισμένα για ΠΕΡΑΣΜΑ ζητούσες τη χαρά στο ΜΟΙΡΑΣΜΑ μα κάθε σου ΝΙΚΗ έκρυβε ΦΡΙΚΗ κι η ΛΟΓΙΚΗ φαντάζει τώρα ΕΧΘΡΙΚΗ σαν ΤΕΡΑΣ σαν άσπλαχνος ΠΑΤΕΡΑΣ- ΚΑΙΝΟΣ ψυχή και σώμα πόσες φορές ακόμα; Πόσο ΚΑΡΤΕΡΙΚΟΣ; Πότε καπνός;

αΥτά είΠε ο συναΘροιστής

1.1 Αυτά είπε ο Συναθροιστής, ο γιός του Δαυίδ, ο βασιλιάς του Ισραήλ, στην Ιερουσαλήμ:

1.2 «Πιο μάταια κι από μάταια», είπε ο Δάσκαλος, «πιο μάταια κι από μάταια,  τα πάντα είναι μάταια.

…

3.1 Για όλα υπάρχει ο κατάλληλος χρόνος και καιρός, για όλα όσα υπάρχουν στη γη.

3.2 Καιρός να κάνεις παιδιά, και καιρός να πεθάνεις. Καιρός να φυτέψεις, και καιρός να ξεριζώσεις εκείνο που φύτεψες..

3.3 Καιρός να σκοτώσεις και καιρός να γιατρέψεις, καιρός να γκρεμίσεις, και καιρός να χτίσεις.

3.4 Καιρός να κλάψεις και καιρός να γελάσεις, καιρός να θρηνήσεις και καιρός να χορέψεις.

3.5 Καιρός να πετάς πέτρες και καιρός να τις συνάγεις, καιρός ν’ αγκαλιάσεις και καιρός ν’ αποδιώξεις την αγκαλιά.

3.6 Καιρός ν’ αναζητήσεις και καιρός να απωλέσεις, καιρός να διαφυλάξεις και καιρός να πετάξεις.

3.7 Καιρός να σκίσεις και καιρός να ράψεις, καιρός να σιγήσεις και καιρός να μιλήσεις.

3.8 Καιρός ν’ αγαπήσεις και καιρός να μισήσεις, καιρός πολέμου και καιρός ειρήνης.

3.9 Και ποιό λοιπόν το κέρδος για όποιον μοχθεί για όλ’ αυτά;

3.10 Είδα λοιπόν πως είναι βαρύς ο μόχθος που φόρτωσε ο Θεός στους ανθρώπους.

3.11 Όλα τα έφτιαξε καλά στον καιρό τους, αλλά μαζί με την αίσθηση του χρόνου, έδωσε στην καρδιά των ανθρώπων την ιδιότητα να μην μπορεί να συλλάβει το έργο του από την αρχή μέχρι το τέλος.  

3.12 Και κατάλαβα ότι τίποτ’ άλλο δεν αξίζει από το να περνάς καλά και να κάνεις το καλό.

3.13 Να τρώς και να πίνεις και να βγαίνει και κάτι καλό από το μόχθο σου [.].

3.15 Γιατί ό,τι έγινε, έγινε, κι όσα θα γίνουν, είναι σαν να έχουν ήδη γίνει.

3.16 Και είδα στον τόπο της απονομής δικαιοσύνης να κυριαρχεί η αδικία, και στη θέση του δικαίου να καμαρώνει ο άδικος.

3.17 Και είπα στην καρδιά μου, ας τους κρίνει ο Θεός, γιατί για κάθε πράγμα και για κάθε πράξη υπάρχει ο κατάλληλος καιρός.

3.18 Και είπα στην καρδιά μου, πως οι άνθρωποι δε διαφέρουν από τα ζώα, παρά μόνο ως προς τον λόγο. 3.19 Και σίγουρα η  κατάληξη των ανθρώπων και η κατάληξη των ζώων είναι κοινή: Όπως πεθαίνουν οι άνθρωποι, έτσι πεθαίνουν και τα ζώα, έχουν, άνθρωποι και ζώα, το ίδιο πνεύμα. Και τι παραπάνω έχουν λοιπόν οι άνθρωποι από τα ζώα; Τίποτα, γιατί όλα είναι μάταια. 3.20 Τα πάντα σ’ έναν τόπο. Όλα έγιναν από χώμα, στο χώμα όλα θα επιστρέψουν. 3.21 Ποιός είδε τάχα ποτέ τ’ ανθρώπινο πνεύμα ν’ ανεβαίνει στον ουρανό, και το πνεύμα του ζώου να επιστρέφει στη γη;

3.22 Συμπέρανα λοιπόν, πως το μόνο που αξίζει είναι να χαίρεσαι τη ζωή σου, γιατί αυτή σού έλαχε, και κανείς δε μπορεί να σού πει τι θα συμβεί όταν δεν θα υπάρχεις».

Εκκλησιαστής

μετάφραση <μ<

ΟΧΤώ ήΛΙΟΙ

.

Κοίταξα τον Ήλιο
στα μάτια
οχτώ φορές

νύχτωσε

κι είχα, λέει,
οχτώ Ήλιους
στα μάτια!




Αλιάκμονας (Πιέρια), 7 Ιουνίου 2009
"την ώρα που μαυρίζου τα νερά"

μορυΧό

νά χα λέει μιαν αγάπη να τη γέμιζα φιλιά 

νά χα λέει μιαν αυλή να τη γέμιζα παιδιά 

νά χα λέει μια ψυχή

χωρίς καρφιά 

< μ <

αναπτύΞατε

Ο γέρος αφορίζει ως «αποξένωση» το καινούργιο που φοβάται. Ο γέρος κλαψουρίζει για «την καταστροφή της γης», αυτό μια ζωή έχει μάθει να αιτιάται. Ο γέρος πάει στην Κίνα να πουλήσει ό,τι δεν του ανήκει. Ο γέρος ταμπουρώνεται πίσω από τα «κεκτημένα» του. Ο γέρος βγαίνει πρόωρα στη σύνταξη να προλάβει. Ο γέρος λουφάζει. Είναι φυσικό. Το γέρο μόνο το τομάρι του τον νοιάζει. 

 ;;;;;Ο νέος;;;;; 

<μ<