9 Φεβ 2017

θεΟύλης υπηρεΣίας





θεΟύλης υπηρεΣίας


“Θεούλη μου”, σκέφτηκε.
“σε Ακούω, τέκνο μου”, άκουσε μια κοντραμπάσα φωνή, μέσα στο κεφάλι του. 
κατατρόμαξε.
“ποιός μιλάει;” ξανασκέφτηκε.
“Ποιόν επικαλέστηκες;” ξανακούστηκε η Φωνή.
“μα... Είσαι όντως... Εσύ;”
“Ήμουν,  Είμαι, και Θα Είμαι. τί σού φαίνεται τόσο παράξενο, τέκνο Μου;”
“ε... να... πρώτη φορά μού Απαντάς”
“δε μού λες, τέκνο Μου... όταν τηλεφωνείς, πχ, στο ΕΚΑΒ, πάντα κάποιος απαντά, έτσι;””
“ναι”
“είναι πάντα ο ίδιος;”
“όχι”
“επίσης, κάτω από το σπίτι σου έχει μια πιάτσα ταξί, έτσι;”
“ναι”
“είναι πάντα τα ίδια ταξί; κι όλοι οι ταξιτζήδες, είναι όλοι το ίδιο ομιλητικοί;”
“τί μού λες.... δηλαδή... Είστε Πολλοί; Θεοί εκ περιτροπής;”
“σύ είπας, τέκνο Mου...  είναι αρκετά πιο πολύπλοκο. 
πες Μου όμως γρήγορα γιατί Με επικαλέστηκες, γιατί σε λίγο Αλλάζω”
“απίστευτο! κι ως τώρα, γιατί Κανείς Σας δε μού μίλησε;”
“μα σού Εξήγησα, οι πιο πολλοί Συνάδελφοι δεν είναι και πολύ ομιλητικοί. θα ήθελες κάτι άλλο από Εμένα;”
“Θέλεις να με Βοηθήσεις;”
“ναί”
“Μπορείς να με Βοηθήσεις;”
“όχι”
“τό 'ξερα...”
...
...
“λυπάμαι, τέλειωσε η βάρδια Μου. σ' Αφήνω τώρα. καλό κουράγιο, τέκνο Μου”
“καλό ρεπό... 
Θεέ μου”