21 Φεβ 2015

Kouragio aderfia


2 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

θέλω να σου πω πως νιώθω αυτόν τον καιρό, αισθάνομαι πως οι δυνάμεις που κρατάνε την ψυχή μου ενωμένη με τις άλλες, χαλαρώνουν και αποδυναμώνονται...οι κρίκοι με τους συνανθρώπους μου, με φίλους και γνωστούς σπάζουν σιγά σιγά...οι γέφυρες επικοινωνίας γκρεμίζονται και οι αφορμές για θυμούς και έριδες είναι περισσότερες από εκείνες της αγάπης...τί έχω γιατρέ; αν τα συμπτώματα είναι γενικά και πάνω κάτω τα ίδια στους περισσότερους ανθρώπους, τότε μετά την κρίση μας περιμένει μία έκρηξη...ίσως αυξηθεί η αρνητική ενέργεια...με συγχωρείς αν σε κουράζω αλλά πες μου και συ μία γνώμη...

Ν.

Μαύρος Γάτος είπε...

Θα σού επιβεβαιώσω ατό που ήδη ξέρεις... όλοι στο ίδιο καζάνι βράζουμε.... της πνιγμένης ελπίδας και της συγκαλυμμένης απελπισίας.... αλλά αν υπ΄ρχεει μια "λύση", είναι μόνο το χιούμορ, και το χαμόγελο, το πικρό χαμόγελο της γνώσης της κατάστασης, κι όμως, της επιμονής ναμένουμε Άνθρωποι! Να είσαι καλά άγνωστέ μου φίλε- άγνωστή μου φίλη, και καλ
ό μας κουράγιο