άΝοιΞη γιαΤί δεΝ ανΤέχω

Κάτι τρελλοί χαμένοι μες στην έρημο

που άνθρωπο δε θέλουνε να δουν

κάτι στρυφνοί, παράξενοι και δύστροποι

που τους ανθρώπους τρέμουν και μισούν

λένε πως πιο πολύ απ' τα θηρία

κι από το θάνατο ακόμα πιο πολύ

φοβούνται μιαν ερώτηση αστεία

φοβούνται μιαν ερώτηση απλή:

τρέμουνε μην τυχόν και τους ρωτήσει

κανείς, με κυνισμό κι αναλγησία,

"τί έκανες, πού ήσουνα την Άνοιξη;"-

και τρέχουν να σωθούν, μ' απελπισία.

μ
14-3-12