13 Απρ 2011

V di V


Ανεβαίνω βουνά, κατεβαίνω λόφους
σκοτώνω δράκους, γεννώ βατράχια
χτίζω ευτυχία
κατοικώ απουσία
τραγουδώ κι αντηχεί 
σιωπή.

μ

2 σχόλια:

Ποδονίφτης είπε...

ένα ποδηλτάκι με το χρώμα της ελπίδας ,της γαλήνης και ένας ορίζοντας που αντανακλά πάνω του και το χρυσαφίζει .....

σε πλησιάζει μια κοπέλα ,όπως την είχες ονειρευτεί παιδί και βάζει στο καλαθάκι σου την τσάντα και το μπουρνουζάκι ,προχωράει στις φτέρνες γιατί τα δακτυλά της πόνεσαν στα πετραδάκια της θάλασσας κι εσύ κρατάς το ποδήλατο ,αχθοφόρος αγάπης χωρίς να το ξέρεις ,ούτε κι εκείνη .......

το σενάριο το σφύριξε ο άνεμος στη θάλασσα και εκείνη στον οριζοντα και αυτός στο βυθό και εκείνος στην παραλία και εκείνη στην άμμο και η άμμος στα πόδια της κοπέλας και τα πόδια στην καρδιά της και η καρδιά της σε σένα και εσύ στο ποδήλατο ο ενδιάμεσος δεσμός σας ...εεε και τί άλλο να πώ ??? το σενάριο βγαίνει αληθινό , 100 % γι' άυτό κανόνησε να πηγαίνεις μπανάκια τώρα που ανοίγει ο καιρός :)))

Μαύρος Γάτος είπε...

Καλλιόπη μου, τι γλυκό, υπέροχο πλάσμα εισαι... <3<3<3