17 Φεβ 2011

ΕίνΑι Μιά ΚυΡιούΛα


Είναι μια κυριούλα μια σταλιά, λιπόσαρκη, σκεβρωμένη και στραβιά. Είναι πάντα σκυφτή, σχεδόν ανέκφραστη, σπάνια μιλά. Είναι ντυμένη φτωχικά και παλινκαιρίσια, ξεθωριασμένη φούστα, τριμμένη μπλούζα, φθαρμένα ίσια παπούτσια, καλτσάκια που κάποτε ήταν λευκά.. Την έχω δει. 

Την έχω δει στην εκκλησία, στον Εσπερινό, ν’ ανάβει με δέος ένα τόσο δα μικρούτσικο κεράκι, κι ύστερα να κάθεται ευλαβικά στα έρημα στασίδια, μαζί με άλλες δυό τρεις ολόιδιες κυριούλες. Την έχω δει στο ΙΚΑ, απεγνωσμένη, να τής κλείνουν ραντεβού για μήνες μετά, να περιμένει κάποτε καρτερικά στην ουρά για το γιατρό, χλωμή και τρομαγμένη- τον έχω δει να της μιλά απότομα, στον ενικό, να ξεμπερδεύει μαζί της βιαστικά, να φωνάζει πριν καλά καλά φύγει την επόμενη κυριούλα. Την έχω δει να προχωράει με κόπο στην ανηφόρα της φτωχογειτονιάς, να κοντοστέκεται κάθε τόσο να ξαποστάσει. Την έχω δει μπροστά μου,  στο ταμείο του σούπερ μάρκετ, ν’ ανοίγει ένα μικρό κατατριμμένο πορτοφολάκι, από κείνα με το ασημί κούμπωμα, για να πληρώσει ένα μήλο κι ένα σακκουλάκι ρύζι, βιάζομαι, μ’ εκνευρίζει που αργεί, μετρώντας κίτρινα και κόκκινα κέρματα ένα ένα. Την έχω δει στα Επείγοντα, πάνω σ’ ένα φορείο, σκεπασμένη μ’ ένα λευκό σεντόνι. Ο πιωμένος οδηγός δεν την είχε δει.

Κάποιος, κάποτε, την φώναζε «κόρη». Κάποιος μπορεί και να τη φώναζε «μάνα». Κάποιος μπορεί και να τη φώναξε, κάποτε,  «αγάπη μου».

Είναι μια κυριούλα στα αζήτητα του Νεκροτομείου

11 σχόλια:

Τσαλαπετεινός είπε...

Τι να σου πω;
Τι μπορώ να σου πω;
Μετά από αυτή την "ασυνάρτητη ιστορία"...

Νάσια είπε...

Τόσοι άνθρωποι στα αζήτητα του κόσμου...

Να 'σαι καλά.

ο δείμος του πολίτη είπε...

Σήμερα ήταν ένα σκληρό κείμενο. Αληθινό και πλούσιο συναισθηματικά, αφαιρετικό και λιτό. Αλλά πολύ σκληρό.

quaintrelle dandy είπε...

Το διάβασα πίνοντας τον πρωινό μου καφέ. Τώρα πρέπει να αποφασίσω αν θα περάσω τη μέρα με κατάθλιψη, σκεπτόμενη τους αζήτητους ή το αν θα είμαι εγώ αζήτητη κάποια στιγμή Ή αν θα περάσω τη μέρα γεματη από αίσθημα ευγνωμοσύνης για όσους τώρα με αναζητούν και αναζητώ.

Ελένη είπε...

ευλογημένοι εκείνοι που εκλήθησαν γιοι, κόρες και αγάπες κάποιων...κι ας τους καλούμε εμείς σήμερα..."στα αζήτητα"...
πολύ δυνατό κείμενο...όλο μια εικόνα...

llachar είπε...

Το σκληρό είναι όμορφο
όταν κρύβει μέσα του συμπαντική αλήθεια
οπότε ομορφιά

Μαύρος Γάτος είπε...

Καλημέρα φίλοι

Ας κρατήσουμε από την (υπαρκτή) σκληρότητα της ζωής και την (υπαρκτή) δυστυχία που υπάρχει γύρω μας την εμπιστοσύνη μας στην ανθρωπιά, και ας εκτιμήσουμε πιό συνειδητά την αγάπη που όλοι μας έχουμε, στο βαθμό που την έχουμε, όπως λέει ο/η dandy

dirdawuth, μού αρέσει που ταυτίζεις την Ομορφιά με την Αλήθεια- συμφωνούμε απόλυτα!

Ελένη, ευλογημένοι...

Δείμο φίλε μου, όχι πιό σκληρό από την πραγματικότητα πάντως...

Νάσια, και πολύ φοβάμαι πως θα δούμε πολύ χειρότερα...

Τσαλαπετεινότατε, ας πούμε πως θα προσπαθήσουμε, και τα πτηνά και οι γάτοι, να παραμείνουμε όσο γίνεται άνθρωποι...

katerina είπε...

.....
"δακρυσμένα μάτια"
ακούω και ξανακούω...

ολια είπε...

με συγκινησε τρομερα αυτη η ιστορια

Alexandra Bakonika είπε...

Εξαιρετικό για την ανθρωπιά και την ευαισθησία του, αλλά και ως γραφή και ύφος.

Μαμά στο Δρόμο είπε...

!
και τίποτα άλλο.