24 Ιαν 2011

ΞέΡΕΙΣ



Ξέρεις τί είναι να γερνάς; Είναι η απώλεια.

 Η απώλεια των δυνατοτήτων, να πηγαίνεις ως την πηγή και να μη μπορείς να πιείς, να χαίρονται άλλοι το δικό σου νερό, να σταματάς στην πόρτα του γλεντιού και στην είσοδο του πάρκου και να λες "εγώ θα σάς περιμένω εδώ". Ώσπου να μη διψάς πιά, να μην ξεκινάς πιά.

 Η απώλεια του σώματος, σφρίγος, δόντια, μαλλιά, να γίνεσαι λίγο λίγο ένα σαράβαλο που οδεύει προς την απόσυρση. 

Η απώλεια των ανθρώπων, γονείς, φίλοι, ινδάλματα, να απομένεις να ζεις σ' έναν κόσμο όλο και πιό άγνωστο και ξένο.

 Η απώλεια των συναισθημάτων, πρώτα ο ίμερος, μετά ο έρωτας, τελευταία η αγάπη, να πονάς από αγάπη ώσπου να μην αντέχεις πιά, ν' ακρωτηριάζεται η ψυχή σου, άνθη, φύλλα, κλαδιά, ρίζες, να καταντά ένα ψυχρό, στριμμένο, ανικανοποίητο κούτσουρο. 


Ξέρεις τί είναι να σε γερνούν από παιδί;

2 σχόλια:

ο δείμος του πολίτη είπε...

Μερικές φορές με τα κείμενά σου μου θυμίσεις το Σίσυφο του Καμύ. Ένας παραλογισμός μέσα στη ζωή η γραφή μας, ο σχολιασμός μας, οι αναμνήσεις μια ελεύθερης ζωής. Κι όμως έρχεται ξαφνικά κάτι και σου θυμίζει ότι μεγάλωσες, ότι πέρασαν τα χρόνια και δεν είσαι πια 20 ετών. Μόνο ίσως η σισύφεια προσπάθεια να αφήσουμε κείμενα κι αναμνήσεις σκέψεων και κρίσεων πίσω μας, να μας κρατήσουν στην ηλεκτρονική μνήμη των γονιδίων του διαδικτύου.

Ανώνυμος είπε...

πολύ ωραίο