15 Δεκ 2010

ΠαγωΝιά


Παγωνιά- Tριγύρω
τρόμοι. Παρηγοριά,  
λύπες.



μ

2 σχόλια:

ο δείμος του πολίτη είπε...

Άσε επιτέλους χιόνισε και στη Θεσσαλονίκη και είδαμε κι εμείς μία άσπρη μέρα...

Ανώνυμος είπε...

Εξετάζεις το πρόβλημα σε στιγμιαία χρονική κλίμακα και έτσι το κάνεις μη επιλύσιμο.
Χρειάζεται να ανατρέξεις στα βασικά.
Νομίζω, καλή αναλογία είναι αυτή με το βρέφος. Το εκπαιδεύεις να αναγνωρίζει τον εαυτό του και να συνεννοείται με τους άλλους. Πλάθεις τον ψυχικό του οργανισμό και βάζεις μέσα σ' αυτόν τους τρόπους να γαληνεύει, να συγκεντρώνεται σε κάποιο εξωτερικό ή στο 'μέσα' του ή στο 'έξω' του συνολικά.
Σιγά - σιγά, αναδύεται μια δημιουργική και ευχάριστη προσωπικότητα.
Και οι κοινωνικές ομάδες, από μια πολύ ουσιώδη οπτική, αποτελούν έναν (1) 'ζωντανό' οργανισμό, ο οποίος χρειάζεται τη διαπαιδαγώγισή του.
Αν λοιπόν, σκεφτούμε το πρόβλημα, όχι στην επιφανειακή, στιγμιαίας κλίμακας εκδοχή του, αλλά το δούμε ολιστικά και δυναμικά, τότε, η λύση είναι προφανής και εφαρμόσιμη.