Στη ΘάΛασσα
εκεί να με πετάξεις, στα λερά τα φύκια
μαζί με σκουριασμένες άγκυρες και παλιά σκαριά, σάπια μηχανάκια και λογής λογής σιδερικά, μπαταρίες αυτοκινήτων και κονσερβοκούτια
μαζί με σκουριασμένες άγκυρες και παλιά σκαριά, σάπια μηχανάκια και λογής λογής σιδερικά, μπαταρίες αυτοκινήτων και κονσερβοκούτια
όλα τα δέχεται η Θάλασσα, όλα τ’ αγκαλιάζει
όλα τ’ αφομοιώνει, όλα τα κρύβει
όλα τα διαλύει
ακόμα και τον Έρωτα
Λιγονέρι, Σπέτσες
3 Σεπτεμβρίου 2010
3 σχόλια:
μα ο έρωτας και ο βήχας δεν κρύβονται..
αυτή η θάλασσα..μπορεί να φέρει ακόμα και έναν ολόκληρο κόσμο άνω κάτω!
Έχω συνυπάρξει με έναν Αλχημιστή. Ξέρω το μυστικό. Εκείνο το κομματάκι μέταλλο που μετατρέπει τα πάντα σε χρυσό. Ακόμη και τις καρδιές!
Ρωτάς;
Δημοσίευση σχολίου