7 Ιαν 2010

η ΠρώΤΗ ΦΟΡά

.





…έρημο προαύλιο σχολείου, ανοιξιάτικο απόγευμα… η ατμόσφαιρα είναι γλυκιά, αρωματισμένη και δροσερή… το κουδούνι έχει χτυπήσει από ώρα,  όλοι έχουν μπει στις τάξεις… καθώς Εκείνη βγαίνει αργοπορημένη για τη γυμναστική, μ’ ένα λεπτό μακώ, που αφήνει να διαγράφονται το ανεπτυγμένο της στήθος και οι θηλές της, οι δυό τους διασταυρώνονται… τα σγουρά ξανθά της μαλλιά συναντούν τον απαλό άνεμο, τα γαλανά της μάτια συναντούν τα μάτια του αγοριού… τού χαμογελά…


…φωτισμένες βιτρίνες κατά μήκος  σκοτεινού, λερού δρόμου… μέσα, λουσμένες σε κοκκινωπές ανταύγειες, ημίγυμνες γυναίκες μασούν τσίχλα, μιλούν στο τηλέφωνο, πλέκουν, διαβάζουν- κάποιες λείπουν, σίγουρα θα εργάζονται, πίσω από τις βαριές κουρτίνες… θέλει να φύγει τρέχοντας… μα πρέπει σήμερα, σήμερα οπωσδήποτε… σήμερα κλείνει τα είκοσι…


…περπατούν στο ηλιόλουστο πάρκο, κι είναι πιασμένοι χέρι χέρι… είναι δεκάξι χρονών, κι είναι άφθαρτοι, αιώνιοι, αθάνατοι- δεν είναι παρά δυό τυχαίοι έφηβοι, μα αγαπιούνται…αν η Ευτυχία ήταν τόπος, θα ήταν αυτό εδώ το παρκάκι… κι αν όλος ο Χρόνος συμπυκνώνονταν σε μία και μόνο στιγμή, θα ήταν αυτή εδώ…


…σπρώχνει την πόρτα… η καρδιά του χτυπά δυνατά… «σε διάλεξα γιατί ήσουν η πιο όμορφη»… «Ναταλί»… ψεύτικο, σίγουρα… «κατέβασέ το αυτό», τού λέει, και δείχνει το εσώρουχό του…


…τής στέλνει πίσω  το ανθρωπάκι με την καρδούλα, μαζί μ’ ένα δακρύβρεχτο γράμμα… «θα ήμασταν για πάντα μαζί, θα παντρευόμασταν και θα κάναμε Μαρινάκια»… την φαντασιώνεται να το διαβάζει και να δακρύζει, ν’ αντιλαμβάνεται ξαφνικά πόσο εκείνος την αγαπά, πόσο τον αδίκησε… να μετανιώνει για την Προδοσία… να πέφτει για πάντα στην αγκαλιά του…


…μέσα στο σκληρό προφυλακτικό που τού φόρεσε, ο «ανδρισμός» του– έτσι τον έλεγαν σ’ εκείνα τα φτηνά βιβλιαράκια τσέπης – σφύζει και πάλλεται, ανεξάρτητα από την Ψυχή του, που σφίγγεται… εκείνη ξαπλώνει στο λερό καναπέ, κι ανοίγει τα πόδια, χωρίς καν να βγάλει τον δαντελένιο κορσέ… δεν προλαβαίνει, περιμένουν κι άλλοι πελάτες… πρέπει γρήγορα…


…την ψάχνει παντού, χρόνια… περνά κάτω από το σπίτι της, να δει αν το δωμάτιό της έχει φως… πηγαίνει όπου Εκείνη θα μπορούσε να είναι, την αναζητά… μα Εκείνη δεν θέλει να τον δει… δεν  απαντά στο τηλέφωνο, κι όταν διασταυρώνονται, τού φέρεται ψυχρά, είναι πολύ απορροφημένη από τους νέους της έρωτες, δεν προλαβαίνει ν’ ασχοληθεί μαζί του… ποτέ πιά.


…ξαναβγαίνει στους υγρούς, σκοτεινούς Δρόμους. Είναι πιά άντρας, θα έλεγαν τα φτηνά βιβλιαράκια τσέπης. Είναι ακόμα πιο δυστυχισμένος, θα έλεγε εκείνος


αν είχε κάποιον να τού το πει




.

9 σχόλια:

goofyMAGOUFH είπε...

Σε απόλαυσα, γάτε!
Χαϊδεύω με τη σκέψη μου
τις γυναίκες της ζωής!

thalassaki είπε...

Τη χάρηκα την εγγραφή, Μιλτιάδη. Και δεν είδα πουθενά κάτι που θα μπορούσε να προσβάλει κάποιους "σεμνότυφους". Μου θύμισες πρώιμες εφηβικές εποχές, τότε που πρωτοξεκινούσαν οι πιο ευαίσθητοι κι άγουροι έρωτες, όμως τα περισσότερα αγόρια ακόμη παιδεύονταν με το ζήτημα της "απόδειξης του ανδρισμού" - συνήθως με μεγαλύτερες γυναίκες, εκτός σχολείου, ή και με αγοραίο έρωτα. Πολλοί θυμάμαι το 'χαν μετανιώσει σχεδόν αμέσως. Υπάρχουν κάποιες "πρώτες" εμπειρίες δύσκολα διορθώνονται, και για τις δύο πλευρές. Και ξοδεύονται ζωές ολόκληρες για μια δεύτερη ευκαιρία. Σε χαιρετώ απ' τον παγετό, καλό βράδυ.

Μαύρος Γάτος είπε...

Γκούφη μου, Θαλασσάκι μου, τί να πω;

Μού δίνετε κουράγιο να συνεχίζω να γράφω...

μερικές φορές νομίζω πως δεν αφορούν κανέναν τα γραπτά μου...

fish eye είπε...

ευαισθητο, πολυ ομορφα περιγραφικο, μπραβο..

καλη χρονια να εχεις μαυρε γατε!

Ανώνυμος είπε...

...τα γραπτα σου αφορουν καθε μη αποκοιμισμενο ανθρωπο που ενδιαφερεται για τις πραγματικες αξιες και το νοημα της αγαπης...αν σου γραφαμε οσοι σε διαβαζουμε μαλλον δε θα ειχες χρονο να ασχολεισαι με τιποτα αλλο περα απ αυτο το blog!η απορια μου ειναι,γιατι πρεπει ΟΛΕΣ οι πρωτες φορες να ειναι για ΟΛΟΥΣ τραυματικες...

MissUnderstanding είπε...

...ισως να μην ειναι ολες οι πρωτες φορες τραυματικες. μαλλον καποιες φορες ειναι τραυματικες και γι'αυτο τις αντιλαμβανομαστε ως σημεια εναρξης.

Orelia είπε...

μου άρεσε αυτό το ..παράλληλο
κι οι ιστορίες το ίδιο
μα να σταθώ στη λεπτομέρια αν δεν ασελγώ στο ποίημα, γιατί έτσι το χαρακτηρίζω..
με "τράβηξε" η χρήση μιας "ευαίσθητης" όπως την νοιώθω, γραμματοσειράς για τις φάσεις της ..απόγνωσης, του λερού καναπέ και των δρόμων.., της διεκπεραίωσης κι όχι του έρωτα, της προσεγγισης έστω και με αυτό το τέλος
πολύ ωραίο

Μαύρος Γάτος είπε...

Φεγγαραγκαλιά, Σ;ο)))

Ανώνυμε/η, για "όλους" ίσως ναι, γι "όλες" όμως; Υποτίθεται πως οι γυναίκες έχουν την επιλογή και την τελική απόφαση...

Μις, καλωσήρθες! Ίσως να δίνεις την απάντηση στην ερώτησή μου στον/στην ανώνυμο/η.

Ωρέλια, καλωσήρθες επίσης! ¨Επιασες τον προβληματισμό μου για τη διφοροποίηση των δύο ιστοριών- μ' αρέσει όμως που το βλέπουμε διαφορετικά, εγώ την θεώρησα την arial πιό απλή, πιό λιτή, πιό απογυμνωμένη από συναισθήματα- εσύ το αντίθετο! Μ' αρέσει αυτό!

Σ;ο)))

foteinisou είπε...

Συνέχισε να γράφεις.:)
Τώρα που σε βρήκα..

Πολύ ενδιαφέροντα όσα γράφεις,
με πολύ μαεστρία!
Τα περισσότερα που έχω διαβάσει
(όχι πολλά, είναι αλήθεια)
εστιάζουν στην εφηβική ηλικία!
Εκεί αρχίζουν όλα ;
Δεν διορθώνεται τίποτα αργότερα;