19 Νοε 2009

άΡΝΗΣΗ, ΘΥΜόΣ, ΔΙΑΠΡΑΓΜάΤΕΥΣΗ, ΘΛίΨΗ, ΣΥΜΦΙΛίΩΣΗ

.





Αυτά είναι τα πέντε στάδια του Πένθους για κάποια απώλεια, είτε πρόκειται για  μια ανίατη ασθένεια, δική μας ή κάποιου προσφιλούς μας προσώπου, είτε για το τέλος μιάς σχέσης, είτε για το θάνατο κάποιου αγαπημένου. "Αποκλείεται να συμβαίνει" (άρνηση), "γιατί ρε πούστη μου" (θυμός), "μήπως αν..." (διαπραγμάτευση), "---" (κατάθλιψη), "για να δούμε τί γίνεται από δω κι εμπρός" (συμφιλίωση).


Ανάλογα με την ψυχοσύνθεση και την ευαισθησία του καθενός, αλλά και ανάλογα με τη φύση της απώλειας, τα στάδια αυτά ποικίλλουν σε διάρκεια και σε βαρύτητα, ενώ μπορεί κάποιο από αυτά να  είναι τόσο επιφανειακό ή/και σύντομο που να μοιάζει να λείπει. Η καθήλωση σε κάποιο από αυτά τα στάδια, και ειδικά σ' εκείνο της κατάθλιψης, μπορεί να έχει μη αναστρέψιμες συνέπειες  για την ψυχική υγεία του ατόμου. Αυτό το ζήτημα είναι τόσο σημαντικό στη ζωή, που κάποιος έφτασε ορίσει την ψυχική υγεία ως την ικανότητα να ξεπερνάς την Απώλεια.



Αν αναλογιστούμε τη Μοναξιά σαν αιτία Πένθους, ποιά να είναι άραγε τα στάδια αντιμετώπισής της; Ας δούμε αν ταιριάζουν τα  πέντε "κλασικά" στάδια: 

Άρνηση (δεν μπορεί, θα Τον/Την βρω - δεν μπορεί, θα Τον/Την καταφέρω), θυμός - πείσμα (θα τον-την βρω/ θα τον-την ρίξω ακόμα κι αν πρέπει να πεινάσω, να λιώσω, να ξενυχτώ, να τρέχω πέρα δώθε, να γίνομαι από ενοχλητικός έως γελοίος-α), διαπραγμάτευση (ε, στο κάτω κάτω, ας μην είναι και τόσο όμορφη/-ος, ας έχει και κανένα κουσούρι, ας έχει και κανένα παιδί, αρκεί να έχει καλή ψυχή), κατάθλιψη ( --- ).

Μετά απ' όλα αυτά, κάποτε έρχεται - δε μπορεί - και η συμφιλίωση. Η συμφιλίωση με την προοπτική της Μοναξιάς. Στο κάτω κάτω όταν είσαι Μόνος μπορείς να βλέπεις όποιο κανάλι θέλεις, που έλεγε και το Μαράκι, νά 'χεις δικό σου ολόκληρο τον καναπέ και το πάπλωμα, να χαίρεσαι τον ύπνο σου χωρίς κλωτσιές, να κάνεις ό,τι θέλεις ό,τι ώρα θέλεις, να πηγαίνεις διακοπές όπου θέλεις, να πεθαίνεις ό,τι ώρα θέλεις, χωρίς να στεναχωριέσαι για συντρόφους, παιδιά κι αγγόνια.

"...πες της το μ' ένα γιουκαλίλι
ουρλιάζει κάποιος φωνογράφος

πες μου, τί να τής πω; - Χριστέ μου
τώρα συνήθισα μονάχος..."




Photo: "Drain" by Polarimpress
.

5 σχόλια:

akrat είπε...

άντε πρωί πρωί...
6 μήνες από την απώλεια του πατέρα...

ATHENA είπε...

EΤΣΙ ΕΙΝΑΙ, ΣΕ ΚΑΘΕ ΚΑΤΡΑΠΑΚΙΑ ΤΗΣ ΜΟΙΡΑΣ ΠΑΙΡΝΟΥΜΕ ΒΑΘΙΑ ΑΝΑΣΑ ΠΕΡΝΑΜΕ ΤΑ 5 ΣΤΑΔΙΑ ΚΑΙ ΠΡΟΧΩΡΑΜΕ ΠΑΡΑΚΑΤΩ.

ΣΤΟ ΘΕΜΑ ΤΗΣ ΜΟΝΑΞΙΑΣ ΒΕΒΑΙΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΠΩΣ ΠΙΟ ΔΥΣΚΟΛΑ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΝΑ ΣΗΜΕΙΟ ΤΟΜΗ ΑΠ ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΝΑ ΠΑΡΥΝ ΜΠΡΟΣ ΟΙ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΕΣ, ΟΠΩΣ ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΕΝΟΣ ΘΑΝΑΤΟΥ Π.Χ., ΑΝΕΠΑΙΣΘΗΤΩΣ ΧΤΙΖΟΝΤΑΙ -ΧΤΙΖΟΥΜΕ- ΓΥΡΩ ΜΑΣ ΤΑ ΤΕΙΧΗ...

ΕΓΩ ΒΡΕΘΗΚΑ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΗ ΜΕ ΤΗΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΠΡΙΝ 10 ΧΡΟΝΙΑ, ΜΕΤΑ ΑΠΟ 3 ΧΡΟΝΙΑ ΔΙΑΣΤΑΣΗΣ -ΣΤΑ ΟΠΟΙΑ ΔΕΝ ΒΡΗΚΑ ΚΑΤΙ ΑΞΙΟΛΟΓΟ ΕΚΤΟΣ ΑΠΟ ΕΝΑΝ ΕΦΗΒΙΚΟ ΜΟΥ ΕΡΩΤΑ- ΣΤΑ 40 ΠΑΡΑΔΕΧΤΗΚΑ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ ΤΟΥ ΑΞΙΩΜΑΤΟΣ

ΟΙ ΑΝΤΡΕς ΕΙΝΑΙ ΣΑΝ ΤΙΣ ΔΗΜΟΣΙΕΣ ΤΟΥΑΛΕΤΕΣ, 'Η ΠΙΑΣΜΕΝΟΙ ΘΑ ΕΙΝΑΙ, 'Η ΧΑΛΙΑ


ΣΙΓΑ ΣΙΓΑ ΣΥΜΦΙΛΙΩΘΗΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΜΟΝΑΞΙΑΣ

ΕΙΝΑΙ ΣΤΑΤΙΣΤΙΚΑ ΑΠΙΘΑΝΟ ΓΙΑ ΜΙΑ 40ΑΡΑ ΠΟΥ ΨΑΧΝΕΙ ΕΝΑΝ ΑΝΤΡΑ ΜΕΤΑΞΥ 40 ΚΑΙ 50 ΝΑ ΒΡΕΙ ΤΟ ΕΤΕΡΟΝ ΗΜΙΣΥ

- Σ ΑΥΤΕΣ ΤΙΣ ΗΛΙΚΙΕΣ ΟΙ ΑΝΤΡΕΣ ΕΙΝΑΙ ΠΑΝΤΡΕΜΕΝΟΙ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΡΧΕΣ ΚΑΙ ΑΝ ΧΩΡΙΣΟΥΝ ΤΗΝ ΜΕΣΗΛΙΚΑ ΣΥΖΥΓΟ ΤΟΥΣ ΘΑ ΑΝΑΖΗΤΗΣΟΥΝ ΜΙΑ ΔΡΟΣΕΡΗ ΚΟΠΕΛΛΑ ΝΑ ΚΑΘΥΣΗΧΑΣΕΙ ΤΟΝ ΦΟΒΟ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ ΠΟΥ ΞΥΠΝΑΕΙ ΜΕΣΑ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΟΧΙ ΜΑΙ ΑΛΛΗ ΣΙΤΕΜΕΝΗ ΝΑ ΒΛΕΠΟΥΝ ΣΤΙΣ ΡΥΤΙΔΕΣ ΤΗΣ ΤΟ ΚΑΘΡΕΦΤΙΣΜΑ ΤΟΥ ΔΙΚΟΥ ΤΟΥΣ ΓΗΡΑΤΟΣ-

ΟΜΩΣ ΤΑ ΠΡΓΜΑΤΑ ΕΙΝΑΙ ΤΕΛΕΙΩΣ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΑ ΓΑΙ ΤΟΥΣ ΑΝΤΡΕΣ, ΕΝΑΣ 40ΑΡΗΣ ΕΧΕΙ ΜΙΑ ΤΕΡΑΣΤΙΑ ΠΑΛΕΤΑ ΑΠΟ +- 30ΑΡΕΣ ΝΑ ΔΙΑΛΕΞΕΙ, ΕΙΔΙΚΑ ΑΝ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ, ΑΡΚΕΙ ΝΑ ΜΗΝ ΒΟΛΕΥΤΕΙ ΣΤΗ ΜΟΝΑΞΙΑ, ΟΠΟΤΕ ΜΗΝ ΑΚΟΥΩ ΑΗΔΙΕΣ!

ΦΙΛΙΑ ΠΟΛΛΑ

Μιχάλης Ρ. είπε...

Ο "δικηγόρος του μαγκούφη" και η θεοποίηση της μοναξιάς!
@ 'ATHENA" γράψε τι ακριβώς ψάχνεις να βρεις και τι βρίσκεις. Εν μέρη έχεις δίκιο, αλλά το πάθος το παράφορο για να το ζήσεις πρέπει να το αναζητάς, είναι θέμα και θέση ζωής, συνήθως η κακοριζικιά μας είναι γραμμένη από μας στο κούτελο. Εσύ που άλλοτε δεν προλάβαινες κι άλλοτε βολεμένη στη μοναξιά σε έφταιγαν τα φεγγάρια...

Μαύρος Γάτος είπε...

Αθηνά μου: μην τον ακούς το Μιχάλη, καρα-πιασμένος είναι και χρονίως ερωτευμένος, κ μιλάει από θέση ισχύος!!!

Μιχάλη μου: το νόμισμα έχει δυό πλευρές:

α) "όσα δεν φτάνει η αλεπού - κρεμαστάρια οι έρωτες, κ σιγά τί χάνουμε!"

β) "εμπρός, παρηγορήστε με λοιπόν, τον έρμο γάτο, γλυκές μου αναγνώστριες"

Σ;ο)))))

Μιχάλης Ρ. είπε...

Μη με παρηγορείς μη με λυπάσαι, βάραμαι τον αργόσχολο...