H NύΧΤΑ

.

Έχεις μυρίσει ποτέ τη Νύχτα; Την έχεις αναπνεύσει ποτέ; Την έχεις νιώσει ποτέ βαθιά μέσα στα σπλάχνα, να σού τρυπάει το είναι σου ως το «ν»;

Ένα τηλέφωνο κουδουνίζει στο σκοτάδι και θρυμματίζει την κοσμική ανακωχή. Πεσμένος στο τιμόνι ο άγνωστος ζέχνει οινόπνευμα που δε θα ξαναπιεί ποτέ. Το χαλασμένο φως του δρόμου αναβοσβήνει σαν φάρος για τ' ασθενοφόρο, που όμως κάπου θα ναυάγησε και δε φαίνεται πουθενά. Ένα νεκρό μωρό πάνω σ’ένα τεράστιο ανοξείδωτο φορείο - απόλυτη ησυχία, δεν κλαίνε τα νεκρά μωρά. Έρημοι διάδρομοι νοσοκομείου- νύστα και κρύο, κλειστό και το κυλικείο, τι ώρα ν’ ανοίγει; Ένα τελευταίο χάδι σ' αγαπημένα ασημένια μαλλιά.

Μα σένα δήθεν δε σε αφορούν όλα αυτά

Ελπίζεις να τα φαντάστηκα

Δυσφορείς και βιάζεσαι να τα ξεχάσεις

Λες και δεν πρόκειται ποτέ να Νυχτωθείς

...........................

Αχ, πόσες φορές πέρασε από δίπλα σου η Νύχτα

Και δεν τη μύρισες



.