28 Αυγ 2009

ΚΟΙΜΟύΝΤΑΙ Τα ΔέΝΤΡΑ ΠΟυ ΑΠΟΜέΝΟΥΝ;

.



ή ξύπνια μόνο βλέπουν εφιάλτες;

2 σχόλια:

Hypericum Perforatum είπε...

Καλημέρα Μ.Γάτε,
'των κεκοιμημένων δέντρων'

Μιχάλης Ρ. είπε...

Γύρισα, ξένος με όλους και με όλα.
Ανήκω αλλού στα ψηλά, στα βράχια που γαντζώθηκα φοβισμένος και σίγουρος, «ως εδώ ήταν, τελειώνω, ΒΟΗΘΕΙΑ», κατεβαίνοντας κώλο-κώλο, ως τα Ζωνάρια τα ευλογημένα, στις ταμπέλες στην μνήμη των φίλων των άξιων που λίγο γλίστρησαν και έφυγαν στον απόπατο. Είμαι αλλού στον Αγαπητό, στον Αποστολίδη στον Κάκκαλο. Γιώργο Χρηστάκη, Νίκο, Κώστα, Μαρία Σοφία, παρέα και ωμόσταυλοι, χέρια που με κρατήσατε σφιχτά, φωνές κουράγιου, Σύντροφοι!!! Δεν θέλω να συνέλθω ποτέ. Κλαίω από ευτυχία… είμαι αλλού!