ΤΑ ΠΡΟΣΩΠΕίΑ ΤΗΣ ΒίΑΣ: Η ΑΙΜΟΒόΡΑ ΠΑΡΑΜΥΘίΑ ΤΗΣ ΘΡΗΣΚΕίΑΣ ΚΑΙ ΤΟ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚό ΠΑΡΑΔΟΞΟ
.
Όλες οι Θρησκείες, σε μικρότερο ή μεγαλύτερο βαθμό, άμεσα ή έμμεσα, ολοφάνερα ή συγκαλυμμένα, ωθούν τους ανθρώπους στον πόλεμο, στην αιματοχυσία και στον αλληλοσπαραγμό. Ιστορικ\ά, ο σημαντικότερος λόγος που οι πιστοί ήταντόσο πρόθυμοι να ορμήσουν σαν πρόβατα στο μαχαίρι του χασάπη και να θυσιαστούν «για το Θεό» (για την επιβολή ή την υπεράσπιση της μίας και μοναδικής Θείας Αλήθειας που μόνο οι πιστοί της συγκεκριμένης θρησκείας κατέχουν), «για την Πατρίδα» (την φιλόθεη), «για το Βασιλέα» (τον ελέω Θεού), ήταν πως κάποιοι τους είχαν τάξει μια μεγαλοπρεπή ανταμοιβή σε μιαν «άλλη» ζωή. Ποιος λογικός άνθρωπος θα δεχόταν να σφάξει και να σφαχτεί για οποιονδήποτε άλλο λόγο πλην της αυτοάμυνας, εάν δεν πίστευε ότι έτσι μόνο θα γλύτωνε την αιώνια φρίκη του ζοφερού Άδη και θ’ απολάμβανε επ’ άπειρον την αιώνια Δόξα των Ηλυσίων Πεδίων (της αρχαιοελληνικής θρησκείας), το μεγαλείο της Βαλχάλας των βόρειων λαών (Βίκιγκς), την αιώνια εύνοια του Ιεχωβά των Εβραίων, τα πιλάφια και τα ουρί του Παραδείσου του Μουχαμέτη;
Λαμπρή εξαίρεση σε αυτόν τον κανόνα είναι η χριστιανική θρησκεία, ή μάλλον το χριστιανικό παράδοξο. Εξαίρεση γιατί ο ιδιος ο Χριστός κήρυξε την απόλυτη αντί-βία, και είπε όταν σε βαράνε να κάτσεις να τις φας. Παράδοξο γιατί μετά τους πρώτους χριστιανούς, που θυσιάστηκαν μαζικά χωρίς να προβάλουν καμία αντίσταση, όπως ακριβώς υπέδειξε ο Χριστός, ο καθεστωτικός και εξουσιαστικός «Χριστιανισμός» ανέκρουσε πρύμναν, κι έκανε την κορόιδα, ευλογώντας ανενδοίαστα τα όπλα του «φιλοχρήστου ημών στρατού», και μάλιστα εν λευκώ, χωρίς διάκριση ανάμεσα σε αμυντική ή επιθετική δράση. Ο Χριστιανισμός πέρασε έτσι το στάδιο της επανάστασης κι έγινε εξουσία επανερχόμενος στο εβραικό οφθαλμόν αντί οφθαλμού, κι ακόμα χειρότερα, διαιωνίζοντας τα εβραικά συχαμένα περί περιουσίου λαού (εμείς, οι χριστιανοί) και περί αλλοφύλων (οι άλλοι), λοιπόν «αποθανέτω η ψυχή μου» μεθ’ αυτών, και μετά βουρ για τον Παράδεισο.
Κανένα παράδοξο. Σε αντίθεση με το Χριστό, που δεν ήταν από αυτόν τον κόσμο, ο κατ’ όνομα χριστιανισμός – χριστιανική εκκλησία , είναι απόλυτα προσγειωμένος σε αυτόν τον κόσμο …
1η Μαΐου 2009
Όλες οι Θρησκείες, σε μικρότερο ή μεγαλύτερο βαθμό, άμεσα ή έμμεσα, ολοφάνερα ή συγκαλυμμένα, ωθούν τους ανθρώπους στον πόλεμο, στην αιματοχυσία και στον αλληλοσπαραγμό. Ιστορικ\ά, ο σημαντικότερος λόγος που οι πιστοί ήταντόσο πρόθυμοι να ορμήσουν σαν πρόβατα στο μαχαίρι του χασάπη και να θυσιαστούν «για το Θεό» (για την επιβολή ή την υπεράσπιση της μίας και μοναδικής Θείας Αλήθειας που μόνο οι πιστοί της συγκεκριμένης θρησκείας κατέχουν), «για την Πατρίδα» (την φιλόθεη), «για το Βασιλέα» (τον ελέω Θεού), ήταν πως κάποιοι τους είχαν τάξει μια μεγαλοπρεπή ανταμοιβή σε μιαν «άλλη» ζωή. Ποιος λογικός άνθρωπος θα δεχόταν να σφάξει και να σφαχτεί για οποιονδήποτε άλλο λόγο πλην της αυτοάμυνας, εάν δεν πίστευε ότι έτσι μόνο θα γλύτωνε την αιώνια φρίκη του ζοφερού Άδη και θ’ απολάμβανε επ’ άπειρον την αιώνια Δόξα των Ηλυσίων Πεδίων (της αρχαιοελληνικής θρησκείας), το μεγαλείο της Βαλχάλας των βόρειων λαών (Βίκιγκς), την αιώνια εύνοια του Ιεχωβά των Εβραίων, τα πιλάφια και τα ουρί του Παραδείσου του Μουχαμέτη;
Λαμπρή εξαίρεση σε αυτόν τον κανόνα είναι η χριστιανική θρησκεία, ή μάλλον το χριστιανικό παράδοξο. Εξαίρεση γιατί ο ιδιος ο Χριστός κήρυξε την απόλυτη αντί-βία, και είπε όταν σε βαράνε να κάτσεις να τις φας. Παράδοξο γιατί μετά τους πρώτους χριστιανούς, που θυσιάστηκαν μαζικά χωρίς να προβάλουν καμία αντίσταση, όπως ακριβώς υπέδειξε ο Χριστός, ο καθεστωτικός και εξουσιαστικός «Χριστιανισμός» ανέκρουσε πρύμναν, κι έκανε την κορόιδα, ευλογώντας ανενδοίαστα τα όπλα του «φιλοχρήστου ημών στρατού», και μάλιστα εν λευκώ, χωρίς διάκριση ανάμεσα σε αμυντική ή επιθετική δράση. Ο Χριστιανισμός πέρασε έτσι το στάδιο της επανάστασης κι έγινε εξουσία επανερχόμενος στο εβραικό οφθαλμόν αντί οφθαλμού, κι ακόμα χειρότερα, διαιωνίζοντας τα εβραικά συχαμένα περί περιουσίου λαού (εμείς, οι χριστιανοί) και περί αλλοφύλων (οι άλλοι), λοιπόν «αποθανέτω η ψυχή μου» μεθ’ αυτών, και μετά βουρ για τον Παράδεισο.
Κανένα παράδοξο. Σε αντίθεση με το Χριστό, που δεν ήταν από αυτόν τον κόσμο, ο κατ’ όνομα χριστιανισμός – χριστιανική εκκλησία , είναι απόλυτα προσγειωμένος σε αυτόν τον κόσμο …
1η Μαΐου 2009
4 σχόλια:
Καλημέρα
Στην πραγματικότητα, όπως λες και εσύ δεν υπάρχει κανένα παράδοξο. Όταν κάποιος στήνει μια θεωρία, οι πρώτοι οπαδοί της είναι πιστοί στις αρχές της. Μετά όμως η θεωρία είναι όπως το σύνταγμα· Ο καθένας ερμηνεύει τα διάφορα μέρη που την απαρτίζουν όπως θέλει. Έχω την εντύπωση ότι όλα άρχισαν μετά την εμφάνιση αιρέσεων, που οφείλονται σε αυτή τη διαφορετική ερμηνεία. Οι πιο λυσσαλέες διαμάχες έλαβαν, δίχως εξαίρεση, χώρα ανάμεσα σε θεωρίες ή δόγματα που ελάχιστα διέφεραν. Πιο οξύς και έντονος και φαρμακερός είναι ο αγώνας μεταξύ ορθοδόξων και αιρετικών, παρά μεταξύ ορθοδόξου και ειδωλολάτρη ( ψάξτο και θα δεις ). Ο βαθμός ακρίβειας μιας φιλονικίας εντείνει τη βιαιότητα και τη μανία της. Μαχόμαστε με μεγαλύτερη λύσσα για ένα μακρινό δεκαδικό ψηφίο.
Νίκος
Καλημέρα Γάτε.
Και διάβαζα πρόσφατα πως αν βάλουμε κάτω όλους τους διωγμούς των Χριστιανών και μετρήσουμε τα θύματά, πάλι δε φτάνουν τα θύματα που δημιούργησαν οι ίδιοι οι Χριστιανοί ενάντια στους αλλόθρησκους κατά τις Σταυροφορίες, και μεταξύ τους στους αντιαιρετικούς αγώνες!
Ζήτημα ανάγνωσης η βία λοιπόν!
Τά χεις μπερδέψει και μας μπερδεύεις και μας που σε διαβάσαμε.
Καταρχήν, τί σχέση έχει το αμέσως προηγούμενο ποστ που ανάρτησες με το παρόν;
Τα πας καλά με την θρησκεία ή όχι; Μόνο εσύ το ξέρεις.
Λίγα για να ξεμπερδευτείς. Ο Χριστός είπε και το "δεν ήρθα για να φέρω ειρήνη αλλά μάχαιρα"
και το άλλο, "όποιος χάσει την ψυχή του (εννοεί, όποιος την αφιερώσει σ Εκείνον) θα την κερδίσει στην αιωνιότητα, ενώ όποιος την κερδίσει εδώ στην επίγεια ζωή, θα την χάσει αιωνίως.
Θες να γράψω τα χωρία επακριβώς;
Νομίζω ότι δεν το χρειάζεσαι...
Φίλε Νίκο, νομίζω πως το σημείο καμπής ήταν η αποδοχή του χριστιανισμού από τη Ρωμαική Αυτοκρατορία, και πολύ περισσότερο η αποδοχή της σαν επίσημη θρησκεία. Εκεί ήταν που άλλαξαν τα δεδομένα. Έχω γράψει κάτι σχετικό, αν θέλεις στείλε μου ένα εμαιλ και θα σού το στείλω.
Μπαλονάκι μου νομίζω πως ο χριστιανισμός και το ισλάμ συναγωνίζονται δυστυχώς σαν οι δύο πιό βίαιες θρησκείες του κόσμου...
Ιντερνετούλα, αν με γνώριζες καλύτερα δεν θα είχες καμμάια απορία. Είμαι άθεος και το έχω γράψει πολλές φορές αυτό εδώ, αλλά σέβομαι το Χριστό ("Αρνί") και τον τιμώ σαν μεγάλο επαναστατη, τόσο για την Αγάπη που κήρυξε, όσο και για την αντί-βία που όχι μόνο κήρυξε αλλά και εφάρμοσε, και μάλιστα ως το τέλος. Ακόμα κι αν δε συμφωνώ με την απόλυτη αντί-βία, και γι αυτό έχω γράψει, πιστεύω στη βία της αυτοάμυνας, αλλά κι αυ΄το είναι μεγάλη κουβέντα, τί είναι αυτοάμυνα και τί όχι... Θα επανέλθω στο θέμα Σ;ο)))
Δημοσίευση σχολίου