13 Φεβ 2009

Οι ΚήΠΟΙ ΤοΥ ΜάΡΤΗ, ΑΕΡΙΚό

.
Τα δικά μου τραγούδια
είναι μαύρα λουλούδια
ποτισμένα με αίμα

τα δικά μου τραγούδια
δεν τ' αγγίζει το ψέμα
έχουν μαύρα αγκάθια
σού τρυπούν την ψυχή

θα πονέσεις, στο λέω
αν τ' ακούσεις, κι εσύ


Τί να φταίει που απέτυχα σε ό,τι πιό πολύ λαχταρούσα; "Φταίνε τα τραγούδια που με πήραν απ' το χέρι; Κάτι στιχάκια σαλεμένων εραστών;" Στοιχειωμένα τραγούδια που ποτέ δεν ξεπέρασα, λυπηθείτε με, σωπάστε. Γιατί δεν έμαθα ακόμα να ζω. Γιατί ποτέ
δε θα μάθω. Γιατί πάντα θ' αγαπώ απόλυτα, και θα πονώ απόλυτα. Γιατί στις αγάπες μου όρια ποτέ δεν θα μπορέσω να βάλω. Γιατί ποτέ δεν αγάπησα τον εαυτό μου όσο την αγάπη μου. Και πάντα θα ματώνω, από ξοδεμένη αγάπη. Λόγω της αγάπης. Λόγω των αγαπών. Λόγω. Ώσπου μια νύχτα από κάποιαν αγάπη θα ξεχάσω ν' ανασάνω, και θα πεθάνω. Μη με λυπάσαι. Το τέλος μου δε θα το δω. Κανείς δεν το βλέπει. Μόνο των άλλων.

κάνει Νύχτα ή εγώ Νυχτώνω;

Image Hosted by ImageShack.us
.

10 σχόλια:

Φαίδρα Φις είπε...

πώς θα μπορούσε να είναι αλλιώς?
όταν το αίμα παγώνει,γίνεται μελάνι...

η μουσική που γράφεις
η μουσική που παίζεις
μοιάζει βροχερή

έτσι ποτίζονται όμως
και οι κήποι του Μάρτη...

για να είναι ζωντανά τα χρώματα
και οι μυρωδιές από τα τριαντάφυλλα...

έχει ξημερώσει αλλά σκοτεινιάζει
κι εγώ διανυκτερεύω στο κέντρο
αυτής της γραφής
ύπτια...

υπηρετώ την αγάπη-όχι το χρόνο-
και κάποια παράλληλη αισθητική
μιας χρήσιμα όμορφης σκέψης

πολύ θα ήθελα,πραγματοποιήσιμης

και την κρατώ
για το βραδύτερο βράδυ
που "θα φυτρώνουν άσπρα γιασεμιά
μεσ'στην αναπνοή μου"

και για όλη τη μαγεία
"του ανυπεράσπιστου έρωτα"

και γιατί
"μέσα στη φωνή μας τρέμαν
όλοι οι αιώνιοι χωρισμοί"

και γιατί
"ίσως αυτό που ποτέ δεν καταλάβαμε
ήταν ό,τι έμεινε για πάντοτε δικό μας"

και τέλος γιατί
"οι δυστυχισμένοι
δεν φοβούνται
ένα φάντασμα
παραπάνω"

είναι και άλλα χίλια γιατί...

μέσα στα παραμύθια
μέσα στη μουσική
και στα στιχάκια των "σαλεμένων εραστών"

Φαίδρα Φις είπε...

Νύχτα μαγικιά μια σκιά περνά
σκέψου τώρα τη φωνή
που σου ’λεγε, ποτέ, ποτέ μαζί

Βάδιζα σκυφτός, ήσουν ουρανός
με των άστρων τη μουσική
μου τραγουδάς, ποτέ, ποτέ μαζί

Μάγισσα χλωμή, το στερνό σου φιλί
ξεχασμένη μουσική
μια μαχαιριά, ποτέ, ποτέ μαζί.

Ανώνυμος είπε...

"Γιατί πάντα θ' αγαπώ απόλυτα, και θα πονώ απόλυτα"
Αυτή η αμετανόητη ομολογία είναι η πεμπτουσία της ζωής και του έρωτα.
Την καλημέρα μου

Ανώνυμος είπε...

Γειάσου γατάκι μου!...εξαιρετικό..ένα ακόμη 'απάυγασμα'ψυχής...ξέρεις ώρες-ώρες έχω την εντύπωση ότι 'κόβεις' κομμάτια (λαμπερά,πανέμορφα,φωτεινά),από τη ψυχή σου...και τα εκθέτεις σε κοινή θέα εδώ πέρα...μπροστά στα μάτια μας...εξαιρετικό κείμενο..και εξαιρετική μελωδία..είναι σαν αυτή η μελωδία να ήρθε από μέσα σου..από τη καρδιά σου από'σένα..καταπληκτικό...και κάτι που με έχει αφήσει άναυδη...είναι ότι δε φοβασαι δε δειλιάζεις ποτέ μα ποτέ...να εκφράσεις αυτά που νιώθεις,που σκέφτεσαι...μου φαίνεται πως αυτοί που είπαν κάποτε πως η αγάπη,και ο έρωτας είναι για τους γενναίους και τους δυνατούς της ζωής είχαν δίκιο....ναι σαι καλά καλέ μου... μας συγκίνησες πάλι....!φιλάκια,γατένια......

Κυκλοδίωκτον είπε...

Το σβησες τελικά;
Δεν πείραζε η χάλια ηχογράφηση. Είχε τόσο δικό σου χρώμα, ήταν ο δικός σου τρόπος, η προσωπική έκφραση του κόσμου σου... σα να λέμε, μύριζε μαυρογατίλα από μακριά...

Ανώνυμος είπε...

gia na to chariseis sto aeriko sou

Ανώνυμος είπε...

toso poli to agapas ayto to koritsi?etsi grafis ayta ta omorfa tragoudia ego to xero to aeriko sou den to xero?paramoni tis epetiou simera giati den iste mazi...sas thelo mazi

ritsmas είπε...

Πόσο γεμάτο από ζωή, φίλε μου...

Ανώνυμος είπε...

inike ek ipil sero sellop sipil izam

Μαύρος Γάτος είπε...

Anonyme teleytaie: erinop!!!

Φίλη μου Ρίτς: ευχαριστώ, γλυκιά μου

Anonyme proteleytaie: xekolla.... Σ;ο))))

Κυκλάκι μου: Δεν το έσβησα, το έκρυψα... Αλλά Θα το ξανανεβάσω, μόνο για σένα, ψυσή μου! Αλλά κανείς δεν το ,και είπα πως μάλλον θα ήταν πέρα από τα όρια κακοηχογραφημένο...

Ανώνυμε προ-προ-τελευταίε: έπεσες διάνα, αυτό το τραγούδι στο οποίο με παρέπεμψες άρεσε πολύ σε μια κοπέλα που αγάπησα πάρα πολύ. Αλλά είπα να κόψω τη ροπή προς γυναίκες που "ψάχνουν το χαμό"... και συνήθως τον προκαλούν... Το "Αερικό" το έγραψε πριν μερικά χρόνβια η φίλη μου η Μυρτώ, κι εγώ το μελοποίησα το 2003.

Γλυκιά μου Ηλιαχτίδα, σ ευχαριστώ τόσο πολύ για τα όμορφά σου λόγια!

Διδυμίνα μου, καλησπέρα! Σ ευχαριστώ....

Φαίδρα μου, αν μη τί άλλο, συνενννοούμαστε επιτέλους...

Καλό βράδυ σε όλους - εδώ έβγαλε παγωνιά...