21 Σεπ 2008

Μέ ΦΙΛώ

.

.
Ήμουν μόνος. Πολύ μόνος.

Τόσο μόνος, που καμμιά φορά, τηλεφωνούσα στον εαυτό μου.

Έτσι, για ν' ακούσω μιαν ανθρώπινη φωνή:


.
-Παρακαλώ; Ποιός είμαι;
-Εγώ.
-Α.... Εγώ πάλι...
-Και ποιός θα ήθελα να είμαι;
-Ξέρω εγώ...
-Και ποιός να ξέρω; Εγώ;
-Έλα ντε. Τέλος πάντων... Ήθελα κάτι;
-Όχι, πήρα απλά για να μ' ακούσω λίγο.
-Καλά έκανα. Χάρηκα που με πήρα...
-Ήθελα επίσης να μού πώ πως μ'αγαπώ, αλλά έτσι που με υποδέχτηκα...
-Κι εγώ μ' αγαπώ. Απλά δεν είμαι και πολύ στα καλά μου, μην με παρεξηγώ...
-Δεν πειράζει. Με καταλαβαίνω. Άντε γειά μου τώρα. Με φιλώ.
-Κι εγώ με φιλώ. Να είμαι καλά...




.

19 σχόλια:

Spy είπε...

Πάντως, χάρηκα που μ' άκουσα.

ATHENA είπε...

ΕΓΩ ΧΑΡΗΚΑ ΠΟΥ ΣΕ ΔΙΑΒΑΣΑ
ΚΑΙ ΣΕ ΦΙΛΩ

agrampelli είπε...

Πόσο ωραία,δυστυχώς,περιγράφετε την μοναξιά μας! Ευτυχώς που πάντα, ή σχεδόν πάντα, υπάρχουν ασφαλιστικές δεικλίδες!Την καλησπέρα μου...

Ρών. είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
Ρών. είπε...

mmmmm...sometimes self deception is useful when our world is empty and we can't find our soul mate

although you make a bridge to the outer world..still there's no one but "you"

decieve yourself..give "you" a hug...pretend that you're able to contain the lonely "you"..a false feeling of being secure
..but it works..

melancholic..

....

XRISTINA G.V. είπε...

Μια ευχή : 'Οποτε και αν νοιώθεις μόνος, να είναι πάντα από επιλογή και όχι από κατάντια!
Μιά πολλά υποσχόμενη εβδομάδα να έχεις!
Χριστίνα

Princess είπε...

Μα παντα, το χειροτερο ειναι να μην απανταει κανεις...

Sissi Soko είπε...

Για σου μου Μαύρε Γάτε!

Μαύρος Γάτος είπε...

Θυμήθηκα χτες μια φίλη που μού είχε πει ότι για πολύ καιρό ήταν τόσο μόνη, που χάιδευε το χέρι της για να θυμηθεί πώς είναι το ανθρώπινο άγγιγμα. Είναι και μπλόγκερ, αλλά δεν την μαρτυράω, τής το αφιερώνω μεταξύ μας...

Νομίζω πως σχεδόν πάντα η μοναξιά είναι επιλογή. Αυτό όμως δεν την κάνει λιγότερο βαριά.

Καλό βράδυ φίλοι....

Ανώνυμος είπε...

Νομίζω,παρά τις ατυχείς προσπάθειές σας να μας πείσετε και παρά τον μελό χαρακτήρα του κειμένου καθώς και την επιμονή σας στη θέση ότι η μοναξιά σχεδόν πάντα είναι επιλογή,στο βάθος υπολανθάνει και επιτέμνεται η εγωπάθεια και ξαναμοιράζεται στον κόσμο...Και λέω μ'αυτό πως,αν η μοναξιά είναι επιλογή,κατόπιν είναι άστοχο και ανόητο να ζητιανεύεις παρέα,συντροφιά και συντροφικότητα.Αυτό συμβαίνει όταν ο υπερτροφικός εγωισμός μας δεν μας επιτρέπει να δούμε μακρύτερα από τη μύτη μας αγαπητέ Γάτε...
Και δεν χρειάζεται ιδιαίτερη οξύνοια για ν'αντιληφθούμε πως σαφέστατα όταν -όπως ισχυρίζεστε-η μοναξιά είναι ξεκάθαρη και συνειδητή επιλογή,τότε παύει να είναι τόσο βαριά...
Ή αλλιώς,όταν κάποιος είναι ώριμος κι επιλέγει τη μοναξιά,τότε την απολαμβάνει κιόλας,ασχέτως αν αυτό μοιάζει με υποκρισία...
Ζητώ συγνώμη που καταχράστηκα αυθαίρετα το χώρο και τη φιλοξενία σας.Είναι που αντιστέκομαι στη μηχανική προσποίηση παντός τύπου.
Ελπίζω να μην σας έθιξα.Τίποτα δεν είναι προσωπικό,τις θέσεις μου εξέθεσα και τη θεώρησή μου.
Ευχαριστώ πολύ.

Ανώνυμος είπε...

Και κάτι ακόμα συμπληρωματικά.Ίσως είχε περισσότερο ενδιαφέρον αν από την άλλη άκρη του σύρματος υπήρχε άλλη άποψη για τη μοναξιά και διαφαινόταν μια πάλη των "δύο εαυτών" σχετικά με αυτό το ζήτημα.Αλλά δεν το βρίσκετε λίγο ισοπεδωτικό και οι δύο ευατοί σας-ας πούμε-να σας αγαπούν τόσο πολύ και να μην έχουν καμιά διαφορά και διάσταση μεταξύ τους?Από αυτή σας την οπτική και προσέγγιση υποκινήθηκε και η δική μου εκτίμηση περί εγωπάθειας.

Μαύρος Γάτος είπε...

Μα, δεν προσπαθώ να πείσω κανέναν για τίποτα!

Και ναι, η μοναξιά είναι σχεδόν πάντα επιλογή, αλλά όχι, σίγουρα όχι, αυτό δεν την κάνει λιγότερο βαριά.

Όσο για την "εγωπάθεια" που αναφέρετε, αν και δεν διευκρινίζετε πώς ακριβώς την εννοεείτε, νομίζω πως όλοι οι άνθρωποι την έχουμε σε ένα βαθμό- αυτό όμως δεν έχει σχέση με τη μοναξιά.

Τέλος, όταν γράφω γράφω αυθόρμητα και όχι "δημιουργικά" - δηλαδή επιτηδευμένα. Αλλά και εκ των υστερων εξετάζοντας το κείμενο, μπορώ να πω πως έτσι κι αλλιώς δεν θα το άλλαζα καθόλου - ο διάλογος δύο αντικρουόμενων πλευρών του εαυτού είναι πολύ κλισέ, ακόμα και στον Πόλεμο των Άστρων το Καλό και το Κακό μάχονται μέσα στον ίδιο άνθρωπο. Αλλά αυτό είναι μόδα και όχι αλήθεια. Η αλήθεια είναι μία, κι ο εαυτός μας είναι ένας, και κάθε στιγμή κάνει μόνο μία επιλογή από τις χιλιάδες που έχει, και τα υπόλοιπα είναι αερολογίες, για να μην πω παθολογίες.

Ευχαριστώ για την αφορμή να ξεδιπλώσω παραπέρα τη σκέψη μου!

Ανώνυμος είπε...

Με την ίδια ευκολία μπορώ κι εγώ να υποστηρίξω ότι όσο ενυπάρχει στον καθένα η εγωπάθεια-σε μικρό ή μεγάλο βαθμό-άλλο τόσο υπάρχει και η πάλη των δύο εαυτών-και μάλλον αυτό το βρίσκω αληθινό και πιθανότερο-.Ό,τι είναι αλήθεια λοιπόν δεν είναι στερεότυπο.Αλίμονο!
"Η αλήθεια είναι μία και ο εαυτός μας είναι ένας",...συγνώμη αλλά τέτοιες τοποθετήσεις με αναγκάζουν να σας καταλογίσω και ισχυρογνωμοσύνη,με τον ίδιο ακριβώς τρόπο-για να μην αναρωτιέστε-που μου χρεώσατε αερολογίες και παθολογίες...
Ακριβώς γι'αυτό δεν μπορείτε πιθανότατα να προβείτε στην παραδοχή των δικών σας παθολογιών,όπως του Εγώ,και μιας εμμονοληπτικής συμπεριφοράς πως ό,τι λέτε και πράττετε είναι το ορθότερο όλων.Σκεφτείτε το λίγο.Σας μιλώ δίχως εμπάθεια και ασφαλώς δεν θα ήθελα να γίνω ο ψυχαναλυτής σας.
Καλημέρα και χαίρομαι που σας έδωσα την αφορμή να ξεδιπλώσετε τη σκέψη σας.Ίσως ήταν και αναγκαίο αυτό...

Chimaikon είπε...

Fantastique!

Μαύρος Γάτος είπε...

Κωνσταντία: Mille merci Σ;-)))

Ανώνυμη: Δεν σάς χρέωσα καμμιά παθολογία! Είπα πως είναι παθολογία να υπάρχουν αντικρουόμενοι εαυτοί μέσα στον εαυτό μας. Κρίμα που δεν μπορείτε να διακρίνετε ένα επιχείρημα από μια προσωπική προσβολή. Αυτό όντως πλησιάζει την ψυχοπαθολογία. Λέγεται μανία καταδίωξης.

Όσο για την ουσία, και πάλι, αντίθετα με σάς πιστεύω ότι ψυχοπαθολογία είναι να ΜΗΝ πιστεύεις πως ό,τι λες είναι το ορθότερο όλων. Αυτό που λέμε είναι το ορθότερο ΓΙΑ ΜΑΣ, αυτό εννοείται, αλλιώς γιατί να το λέμε; Ψυχοπαθολογία είναι να θέλουμε να το επιβάλουμε και στους άλλους, όπως επίσης και να τους κολλάμε ταμπέλες ψυχοπάθειας με βάση μια δική μας άποψη, όπως ατυχώς κάνατε...

Μαύρος Γάτος είπε...

Κωστάντζα! Σόρυ για την αλλαγή του ονόματος αλλά έχω μια πολύ καλή φίλη Κωνσταντία και παρασύρθηκα πάλι Σ;-))))

Ανώνυμος είπε...

Κρίμα, πράγματι, που δεν μπορείτε να δεχθείτε μια διαφορετική άποψη από τη δική σας.Πάντως αυτή τη φορά μου καταλογίσατε περισσότερα,ψυχοπαθολογία,μανία καταδίωξης,ψυχοπάθεια και μπορεί να πάσχω από όλα αυτά και ακόμα περισσότερα αλλά επιτρέψτε μου να πιστεύω ότι αυτό δεν δύναται να διαφανεί μέσα από τον τρόπο που εξέφρασα μια διαφωνία μου.Εσείς είστε ικανός να ανατρέψετε ολόκληρη την θεωρητική,πρακτική και κλινική ψυχολογία προκειμένου να επιβληθείτε...
Είναι βέβαιο ότι δεν επικοινωνήθηκε σωστά ό,τι ήθελα να πω.Ή μπορεί και να μην καταφέρνουμε να επικοινωνήσουμε οι δυο μας.Λυπάμαι,δεν εννοήσατε απολύτως τίποτα.Δεν υπάρχει λόγος να συνεχιστεί αυτός ο κατ'επίφασιν "διά"-λογος...
Καλό σας βράδυ.Πάντα τέτοια.

Ανώνυμος είπε...

Yστερόγραφο:Επιχειρήματα,θα σας στεναχωρήσω αλλά δεν διαπίστωσα.

Ανώνυμος είπε...

...???...θυμηθηκα σχολικα χρονια που μελετουσαμε και ερμηνευαμε με τις φιλολογους μας ποιηση!μα κυριε μαυρε γατε,το κειμενο σας βρισκω οτι με χιουμοριστικο τροπο καφτηριαζει τη μοναξια,ολα τα αλλα πως προεκυψαν?σας παρερμηνευσα?το μελο που ειναι?Δε θελω να γινω αδιακριτος αλλα εγω σας αντιλαμβανομαι ως πολυ κοινωνικο και επικοινωνιακο ατομο που μελετα τη μοναξια σε θεωρητικη προσεγγιση,κανω λαθος?οι πολυ εσωτερικες αναζητησεις δεν εχουν αμεση σχεση με την εικονα μας μεσα στο κοινωνικο συνολο.