31 Αυγ 2008

ΤΡύΠΕΣ, ή ΜήΠΩΣ ΠίΠΕΣ;

"Η ζωή είναι μεγάλη, μην την κανείς καρναβάλι"
η ζωή είναι μικρή, πέτα μου τα μπικουτί

η ζωή είναι μια λίρα, ε ρε νά 'χαμε μια μπύρα
η ζωή είναι αλλού, τραλαλά τουρουρουρού
η ζωή είναι δεξιά, φέξε μου και γλύστρησα
αριστερά είναι η ζωή, γέρνει ο κόσμος, ή εσύ;
.
Υγ. Το ξέρω ότι αγαπάτε τις Τρύπες και τον Γιάννη και ότι φαίνομαι άδικος και κακός. Για ξανασκεφτείτε το όμως λίγο. Τί σημαίνει αυτός ο στίχος; τί σημαίνουν οι στίχοι του Γιάννη γενικώς; "ό,τι σκοτώνεις είναι δικό σου για πάντα", "αυτό που οι σκύλοι βαφτίσαν αγάπη", "πατρίδα μου είναι εκεί που μίσησα", "μέσα στη νύχτα των άλλων", κλπ, κλπ. Μήπως σημαίνουν "είμαστε και πολύ άτομα, τί ωραίοι και ροκ που είμαστε", κλπ κλπ, "όλοι οι άλλοι είναι βαθιά νυχτωμένοι σκύλοι", κλπ κλπ.
ΣΚΕΦΤΕΊΤΕ όμως πριν απαντήσετε, αν απαντήσετε, ε;

11 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Να απαντήσουμε ή η ερώτηση για το τι (μπορεί να) σημαίνουν (για τον καθένα) οι συγκεκριμένοι στίχοι είναι ρητορική;

plants VS anunaki είπε...

Δεν το περίμενα αυτό από σένα..

Με την ίδια λογική θα μπορούσα να πώ:
στη μεγάλη σκακιέρα , άοσμη πορδή κλπ κλπ. Μήπως σημαίνουν
"είμαι και πολύ blogger και τί ωραίος που είμαι", κλπ κλπ, "όλοι οι άλλοι είναι βαθιά νυχτωμένοι", κλπ κλπ.

Μαύρος Γάτος είπε...

Γκαζ, μίλα ελεύθερα, τί περιμένεις;
Ιβάν, η ματαιοδοξία είναι ανθρώπινη, κι εγώ είμαι άνθρωπος (απ' όσο ξέρω). Πιο σημαντικό όμως από το να είσαι "άτομο" για τους άλλους είναι να είσαι ο εαυτός σου, κι αν κάτι αγαπώ εγώ στον εαυτό μου, είναι ότι πότε δεν πρόκειται να αυτολογοκριθώ για να γίνω αρεστός. Από κει και πέρα, εμένα οι στίχοι του Αγγελάκα μού φαίνονται κούφιοι και υπεροπτικοί, αυτό ήθελα να πω- δικαίωμα του καθένα είναι να κρίνει και τους δικούς μου ανελέητα, αυτό άλλωστε επιδιώκω δημοσιεύοντας τους εδώ!
Καλό βράδυ Σ;-)

Ανώνυμος είπε...

Ωραία λοιπόν...

Πριν να αναφερθώ συγκεκριμένα σε κάποιους από τους στίχους που αναφέρεις θέλω να πω δυο πράγματα λίγο πιο γενικά:
α) είναι άδικο παραθέτουμε εκτός πλαισίου και εκτός συμφραζομένων οποιουσδήποτε στίχουςπολύ δε περισσότερο τους στίχους τραγουδιών που σχεδόν πάντα ακούγονται λιγάκι κούφιοι ή τέλος πάντων με λιγότερο εκτόπισμα χωρίς την μουσική τους.
β) Ο Αγγελάκας και οι Τρύπες προφανώς δεν ήταν λιγότεροι ματαιόδοξοι από τον μέσο καλλιτέχνη που αντιλαμβάνεται τον εαυτό ως κάτι ιδιαίτερα σημαντικό με τον κόσμο να περιστρέφεται γύρω του. Το σιωπηρό στοίχημα που πρέπει να κερδίσει είναι αν η καλλιτεχνική του έκφραση μπορεί να αγγίξει και -λίγους ή πολλούς- άλλους, πράγμα που οι Τρύπες σε μεγάλο βαθμό το κατόρθωσαν.

Τώρα, ειδικότερα για τους στίχους που παραθέτεις ως μνημεία ματαιοδοξίας, ωραιοπάθειας και υπεροψίας:
- "Η ζωή είναι μεγάλη, μην την κανείς καρναβάλι/ [Η ζωή είναι μικρή, μην την κάνεις θλιβερή]": Το δίστιχο αυτό που ξεκινάει το "Κεφάλι Γεμάτο Χρυσάφι" εμένα μου φαίνεται βαθιά φιλοσοφημένο. Είναι σα να λέει ότι θα πρέπει να ζούμε χωρίς να ξεφτιλίζουμε τη ζωή μας είτε φτάνοντας στο ένα είτε στο άλλο άκρο. Μπορεί κανείς να διαφωνήσει, αλλά δε νομίζω ότι πρόκειται περί αρλούμπας...
- "ό,τι σκοτώνεις είναι δικό σου για πάντα": αναφορές στο Οιδιπόδειο, στη λογική του "Σαν θα γίνεσαι ένας ξένος, πιο βαθιά θα σ' αγαπώ", στον κανιβαλισμό; Δεν ξέρω, αλλά μια χαρά είναι το τραγούδι.
- "[μ']αυτό που οι σκύλοι βαφτίσαν αγάπη": Ολόκληρο το τραγούδι είναι η περιγραφή μιας "αγάπης" που είναι αγάπη μόνο κατ' όνομα...
- "πατρίδα μου είναι εκεί που μίσησα [και με μισήσαν περισσότερο απ' οπουδήποτε αλλού]": κατ' εμέ ένας από τους πιο εύστοχους ορισμούς της έννοιας της πατρίδας...
- "[τι γυρεύουμε εμείς] μέσα στη νύχτα των άλλων": δεν ξέρω αν είναι κραυγή υπεροψίας, αλλά σίγουρα έχω νιώσει πολλές φορές έτσι κι εγώ, μέσα σε club ή σε σκυλάδικα όπου είχα βρεθεί αναγκαστικά ή λόγω κάποιας υποχρέωσης. Το να μην ταιριάζεις με άλλους τόσο κακό είναι;

Στην τελική, πρόκειται για τραγούδια, και δη για ροκ τραγούδια. Λίγες φορές μου έδωσε την αίσθηση ο στίχος του Αγγελάκα ότι παραείναι δήθεν, ενώ σαφώς τον προτιμώ από στίχους που κραυγάζουν: "Ικανοποίηση, δεν μπορώ να βρω ικανοποίηση" ή
"Ας είναι, ας είναι, ας είναι κλπ." (κι ας είναι οι Beatles μεγάλη μου αγάπη)...

plants VS anunaki είπε...

se ayto poy eipe o gazakas pantws eixe apolyto dikaio.
Einai anh8iko na koboyme stixoys apo ena oloklhro poihma kai na toys krinoyme afoy toys exoyme apokopsei.

8a einai dikaio p.x. an katakrinw ton Panousi epeidh se ena tragoydi leei "Karkinakia toy planhth , skatokarioles"?

Kalh nyxta..

Μαύρος Γάτος είπε...

Νά μαι πάλι! Λοιπόν, κατ αρχήν νομίζω πως οι στίχοι λειτουργούν από μόνοι τους, σαν απόφθεγματα, άρα δεν βλέπω κάποιο πρόβλημα στην απομόνωσή τους. Επί της ουσίας τώρα: Ιβάν, τον Πανούση δεν τον πολυσυμπαθώ, αλλά είναι μεγάλη κουβέντα, κάποια στιγμή θα την πιάσουμε. Όσο για τις Τρύπες: τον στίχο "η ζωή είναι μεγάλη..." τον πρωτοείδα σ' έναν τοίχο, χωρίς να ξέρω ότι είναι τραγούδι και μάλιστα του Αγγελάκα, που τον συμπαθούσα. Ίσως επειδή συμπαθώ τα καρναβάλια, ίσως επειδή ο καθένας μπορεί να είναι καρναβάλι για κάποιον άλλο, χωρίς κανείς να μπορεί να ορίσει αντικειμενικά τί είναι καρναβάλι, αυτός ο στίχος με ενοχλεί. Γενικά με ενοχλεί αυτή η τάση εκείνων που αυτοαποκαλούνται αντιεξουσιαστες να θεωρούν ότι μόνο αυτοί είναι ξύπνιοι και σκεπτόμενοι και όλοι οι άλλοι είναι ζώα. Ο στίχος με τους σκύλους και την αγάπη πάλι είναι υπερφίαλος, υποτιμητικός- δεν θέλω καμμία σχέση με τους ανθρώπους- σκύλους, αλλά είναι δικαίωμά τους να βαφτίζουν αγάπη ό, τι εκείνοι νομίζουν, χωρίς εκείνο που εγώ βαφτίζω αγάπη να είναι κάτι αντικειμενικά ανώτερο. Εκείνο με την πατρίδα μου φαίνεται σαν ένα ανούσιο ευφυολόγημα, πατρίδα είναι εκεί που αγαπάμε, εκεί που μισούμε είναι η κόλαση. Τέλος, για τον Γιάννη Αγγελάκα, δεν τον ξέρω προσωπικα, αλλά εκτός από τους στίχους του, και ο τρόπος (το ύφος) που τραγουδάει, λέει πολλά για τον βαθμό ματαιοδοξίας του... Τουλάχιστον, έτσι νομίζω εγω...
Καλό βράδυ και πάλι Σ;-)

Μαύρος Γάτος είπε...

Ξέχασα κάτι σημαντικό: Γκαζ, χτύπησες διάνα με το λέτ ιτ μπι- μ' αρέσει πολύ η μουσική των Μπιτλς, αλλά σχεδόν καθόλου οι στίχοι τους, και ειδικά αυτό το ηλίθιο τραγούδι, που πάντα με εκνεύριζε αφάνταστα. Δεν το δέχομαι με τίποτα. Άκου εκεί λέτ ητ μπι! ΝΤΌΝΤ λέτ ιτ μπι!

aeritzis είπε...

μεγάλη συζήτηση ρε παιδιά, αλλά το θέμα υποβόσκει στη σκέψει πολλών.
Συμφωνώ με την άποψη του Gaz και τη συνολική αποτύπωση των στίχων. Δεν γίνεται να τους απομονώνουμε.
Σε ότι αφορά τώρα αυτό που γράφεις Μαύρε Γάτε "Γενικά με ενοχλεί αυτή η τάση εκείνων που αυτοαποκαλούνται αντιεξουσιαστες να θεωρούν ότι μόνο αυτοί είναι ξύπνιοι και σκεπτόμενοι και όλοι οι άλλοι είναι ζώα", είναι κάτι διαφορετικό και δεν έχει σχέσει νομίζω με το θέμα του post και συμφωνώ μαζί σου.
Ας μην ξεχνάμε ότι η όποια ερμηνία βασικών πραγμάτων - μεταξύ άλλων και η ποίηση - είναι πολυδιάστατη και σε αρκετές περιπτώσει υποκειμενική.

Ανώνυμος είπε...

re file an den akous aggelaka kai panousi ti akous nino ksypolyta?

Μαύρος Γάτος είπε...

Αεριτζή. τελικά αυτό είναι το νόημα, και μόνο αυτό: πολλά στη ζωή είναι υποκειμενικά, αλλά ειδικά η Τέχνη, αυτή κι αν είναι.

Ανώνυμε, ο Τζιμάκος μ' αρέσει, αλλα΄είναι κωλόπαιδο- κι ο Αγγελάκας είναι καλό παιδί, αλλά τελικά δεν μ αρέσει (εκτός από κάποια συγκεκριμένα τραγούδια). Από κει μέχρι τον Νίνο... (να υποθέσω ότι είναι αυτός από εκείνο το ρεαλιτυ;)

Απόψε ακούω Πόπη Αστεριάδη, σού κάνει; Δες στο πλάι τί άλλο ακούω. Πάτα "posts".

Ανώνυμος είπε...

αρα προφανως ολο αυτο ξεκινησε απο δικο σου κομπλεξ γιατι θεωρεις οτι οποιος ειναι αντιεξουσιαστης η εμπασης περιπτωσης πηγαινει αντιθετα η διαφορετικα με το ρευμα, απαραιτητα ειναι και υπεροπτης και εξυπνακιας. μηπως ξεκιναει απο το δικο σου κομπλεξ κατωτεροτητας? διοτι ασχετως με το τι τυπος ειναι ο αγγελακας (που προσωπικα στ'αρχιδια μου) η μουσικη του ειναι πολυεκτιμιμενη και οι στιχοι βαθυστοχαστοι. βρισκεσε σε αρνηση μηπως? δε καταλαβαινεις το "η ζωη ειναι μεγαλη μη τη κανεις καρναβαλι, η ζωη ειναι μικρη μη τη ζησεις θλιβερη"? η ζωη ειναι μεγαλη, εχεις πολυ ακομα γιαυτο προσεχε δε φευγεις αυριο μεθαυριο για να κανεις οτι θες και να ξεφτυλιζεσε, αλλα και μικρη οποτε μη σε νοιαζει και τοσο, μη ντρεπεσε, μη κρατιεσε, ζεισε τη ζωη... εγω αυτο πιανω τουλαχιστον, τοσο βαθυστοχαστο και υπεροπτικο σου φαινετε?
και να προσθεω οτι συνηθως πολυ επιλεγουν να σκεφτοντε διαφορετικα / για τον εαυτο τους και να μη συμφωνουν με το καθιερωμενο διοτι παρατηρουν οτι ο κοσμος γυρω τους ειναι χαζος. και δεν ενοω οτι αυτοι ειναι πιο εξυπνοι αλλα η μαζα στο συνολο, συνειδιτα ή οχι, επιλεγει να κλινει ματια αυτια και στομα. οταν δεν θες να ανηκεις σε αυτη τη μαζα λοιπον ειναι λογικο να νιωθεις περιεργα, το να εισαι εξυπνακιας ειναι χαρακτηριστικο του μαλακα σε διαφορετικες ομαδες ανθροπων, δεν ειναι λοιπον ο αντιεξουσιαστης εξυπνακιας, αλλα υπαρχουν και αυτοι, οπως και οι εξυπνακιδες μπλογκερζ :)
φιλικα,
Στελιος