15 Ιουλ 2008

ROSES ARE RED, MY LOVE (ΑΝD POPPIES TOO...)



A long, long time ago
On graduation day
You handed me your book
I signed this way:

"Roses are red, my love.
Violets are blue.
Sugar is sweet, my love.
But not as sweet as you."

We dated through high school.
And when the big day came,
I wrote into your book,
next to my name:

"Roses are red, my love.
Violets are blue.
Sugar is sweet, my love.
But not as sweet as you."

Then I went far away
And you found someone new
I read your letter dear
And I wrote back to you:

"Roses are red, my love.
Violets are blue.
Sugar is sweet, my love.
But luck may god bless you."


Is that your little girl?
She looks a lot like you.
Someday some boy will write
in her book, too.

"Roses are red, my love.
Violets are blue.
Sugar is sweet, my love.
But not as sweet as you."


"Roses Are Red (My Love)"
Bobby Vinton, 1962

1 σχόλιο:

Ανώνυμος είπε...

Γειάσου γατάκι....πολύυυυυ ωραίο ποστάκι αυτό...πολύυυυ γλυκό..και ...θα ήταν αδιακρισία να ρωτήσω ποιοί είναι αυτοί στη φωτό;;;(αν και υποψιάζομαι κάτι λίιιγο!)...κοίτα καλό μου γατάκι κάποιες φορές ότι και να κάνουμε δεν μπορούμε να κρατήσουμε αυτόν που αγαπάμε κοντά μας...η αγάπη αυτά έχει...είναι ένα συναίσθημα.. και μό-νο αυτό..και ως συναίσθημα ζεί για λίγο..και 'φθείρεται'γρήγορα...και μπορεί πολύ γρήγορα και να πάψει να υπάρχει...για πολλούς λόγους... έτσι είναι τα συναισθήματα..όμως εμείς δε πρέπει να πονάμε και να μελαγχολούμε ε;;;;...μπορεί να έρθει κάτι άλλο που να μας δημιουργήσει μεγαλύτερα και πιο δυνατότερα συναισθήματα..και γώ έτσι ένιωσα όταν χώρισα με τον παιδικό μου έρωτα...αλλά όμως μετά μπήκε κάποιος άλλος στη ζωή μου... και ένιωσα ότι είχα κάνει λάθος... και ότι δεν έπρεπε να πονέσω τόσο...ότι δεν του άξιζε...και κείνος ο άλλος με έκανε να νιώσω εντελώς διαφορετικά...όπως ποτέ ως τώρα!....κάποτε θα βρείς κι εσύ τη ψυχή αυτή που θα σε κάνει να νιώσεις διαφορετικά...που θα σε κάνει να νιώσεις ότι αξίζει να την αγαπάς....για πάντα...και στο έυχομαι ολόψυχα...πολύυυυυ ωραίο πόστ..πολύ γλυκό..και το τραγουδάκι πολύ όμορφο..ίσως από τα πιό ωραία σου πόστ αυτό!μ αρέσει όταν έχεις αυτό το ύφος!... σου πηγαίνει!...αλλά δε μ αρέσει όμως να μελαχολείς!και να πονάς για διάφορα πράγματα που πέρασαν οκ;;;...η ζωή είναι μπροστά!και μας επιφυλάσει πολλές εκπλήξεις.. και σίγουρα και σε σένα!...και το μόνο που έχεις να κάνεις είναι να ανοίξεις το μικρό (ή τα μικρά) κουτάκια..'της ζωής και να δείς τί κρύβουν μέσα τους!...φιλάκια καλοκαιρινά,ηλιόλουστα,Αθανασία.