Ιώ, άΝΘΡΩΠΟΙ (έι, σεις, άνθρωποι!)

- Δε ντρέπεσαι να αυνανίζεσαι δημόσια, Διογένη;
- Και γιατί να ντραπώ; Μακάρι να μπορούσαμε να τρίβαμε έτσι το στομάχι μας και να χορταίναμε φαΐ...

- Διογένη, τρελλάθηκες; Γιατί ζητάς ελεημοσύνη από ένα άψυχο άγαλμα;
- Είναι απλό: Εξασκούμαι στο να μη μού δίνουν.

- Τί πολλά που είναι τα τάματα στο Ναό, Διογένη! Πόσοι και πόσοι δεν ευγνωμονούν τους Θεούς για τη σωτηρία τους!
- Ναι, αλλά σκέψου πόσα θα ήταν, αν άφηναν τάματα και όλοι εκείνοι που ΔΕΝ σώθηκαν!

- Διογένη, αν θέλεις να σού δώσω ελεημοσύνη, θα πρέπει να με πείσεις.
- Μα αν μπορούσα να σε πείσω για κάτι, θα σε έπειθα να κρεμαστείς, παλιοαλήτη!

-Πότε πρέπει να παντρεύονται οι άνθρωποι, Διογένη;
- Οι νέοι όχι ακόμα, οι μεγαλύτεροι ποτέ...

- Ποιό είναι το χειρότερο πράγμα στη ζωή, Διογένη;
-Να είσαι γέρος και φτωχός...

-Ποιό ζώο δαγκώνει πιο άσχημα, Διογένη;
-Από τα άγρια ο συκοφάντης, από τα ήμερα ο κόλακας...

- Διογένη, δεν μού αρέσει η φιλοσοφία.
- Τότε για ποιόν λόγο ζεις, αφού δεν ενδιαφέρεσαι να ζήσεις καλά;

- Ποιό κρασί σού αρέσει πιο πολύ, Διογένη;
- Το ξένο...

- Διογένη, γιατί σε φωνάζουν σκύλο;
- Επειδή στους καλούς κάνω χαρές, στους τσιγγούνηδες γαβγίζω, και τους παλιανθρώπους τους δαγκώνω.

Διογένης ο Σινωπεύς, ο Σκύλος (ο κύων, ο "κυνικός")