21 Νοε 2007

ΜΕΣΆΝΥΧΤΑ ΣΤΟ ΒΟΥΝΌ, ΞΑΣΤΕΡΙΆ (ΚΆΠΟΤΕ Σ' ΑΓΆΠΗΣΑ)

.
Κάποτε σ' αγάπησα, και δεν το ξεχνώ
είδα το σημάδι σου στον ουρανό
μεσάνυχτα στην ερημιά, με λένε τρελλό, μα
κάποτε σ' αγάπησα
για πάντα, θαρρώ.
.
Μεσάνυχτα στο βουνό, ξαστεριά

3 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Μαυρε γατε το ποιημα σου αυτο με συγκινησε γιατι ταυτιστηκα μαζι του..Η Ναντια μου ειπε οχι...κλαψ κλαψ! Την αγαπησα.Την ερωτευτηκα.Ειχα ελπιδες μαζι της.Προσδοκιες.Και διαψευστηκαν.Γκρεμιστηκαν με μιας οταν μου ειπε τοσο ψυχρα το οχι...κλαψ κλαψ

Δινονόη είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
Ανώνυμος είπε...

Καλημέρα σας Μάυρε Γάτε...πολύ ωραίο το ποιηματάκι σας αν και με έκανε λίγο να λυπηθώ...να νιώσω μιά μικρή μελαχολία...και γώ αγάπησα κάποιον πρόσφατα....αλλά αυτός δεν ένιωσε για μένα το ίδιο...τί να κάνουμε βλέπεις δεν μας αγαπάνε όλοι όσους αγαπάμε εμείς στη ζωή μας....δεν νιώθουν πάντα όλοι το ίδιο για εμάς..όπως εμείς γι αυτούς.Με αγάπη,Ηλιαχτίδα.